«Μια χώρα που δημιουργεί σήμερα θέσεις εργασίας κυρίως για πωλητές σε καταστήματα, υπαλλήλους γενικών καθηκόντων, λογιστές και σερβιτόρους, όταν η παγκόσμια αγορά ζητά visual designers, μηχανικούς λογισμικού, UX, ΒΙ και Data specialists, αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο να χάσει… το τρένο της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, χωρίς τη μετάβαση στο οποίο δεν θα μπορέσει να τροχοδρομήσει στην ανάπτυξη.
Σχόλιο της Σοφίας Εμμανουήλ – Ναυτεμπορική 01/0/4/2019»
Δυστυχώς ή ευτυχώς, η ανάπτυξη μετράται πλέον και με την πρόοδο των ψηφιακών δεικτών (DESI – Digital Economy and Society Index), όπου η χώρα υστερεί και στους πέντε τομείς διερεύνησης: συνδεσιμότητα, ανθρώπινο δυναμικό, χρήση διαδικτυακών υπηρεσιών, ενσωμάτωση της ψηφιακής τεχνολογίας και ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες. Για τη Δυτική Μακεδονία δε νομίζω να αξίζει καν μια σχετική αναφορά, δεδομένου πως το πλοίο της ψηφιακής σύγκλισης δεν έπιασε ποτέ λιμάνι στα πέριξ …
Είναι δεδομένο πως αλλάζει το περιβάλλον εργασίας παγκοσμίως και φυσικά στην Ευρώπη με ιδιαίτερη ταχύτητα, καθώς πολλά από τα σύγχρονα επαγγέλματα θα αυτοματοποιηθούν ή θα αντικατασταθούν πλήρως από αυτοματισμούς και ρομποτικά συστήματα. Η διαφορά της επερχόμενης και στη χώρα 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης σε σχέση με όλες τις προηγούμενες είναι πως αναμένεται ως σαρωτική, με αντίκτυπο σε όλες τις οικονομίες, σε όλους τους κλάδους δραστηριότητας και στα περισσότερα επαγγέλματα.
Αυτή η εκ των πραγμάτων μη αναστρέψιμη παγκόσμια κατάσταση θα βρει την περιφέρεια μας σε μια δυσμενέστατη και αναγκαστική κλειστή στροφή του αναπτυξιακού της μοντέλου, λόγω της απολιγνιτοποίησης.
Οι αλλαγές που επέρχονται δεν αφορούν μόνο στη βιομηχανία, αλλά και σε πολλές καθημερινές μας επαφές, όπως για παράδειγμα τα ταμεία των σούπερ μάρκετ που παντού αντικαθίστανται σταδιακά με αυτόματα σημεία μέσω barcode χωρίς φυσική παρουσία υπαλλήλων …
Σε όλο τον προηγμένο σχετικά κόσμο διερευνώνται οι μεταβολές και οι επιπτώσεις που επιφέρει η 4η βιομηχανική επανάσταση ως προς τον καταμερισμό εργασίας και την απασχόληση, σε σύνδεση πάντα με τον κοινωνικό και αναπτυξιακό αντίκτυπο τους. Κυβερνήσεις και τοπικές αυτοδιοικήσεις μαζί με αναλυτές και πανεπιστημιακούς αναζητούν σενάρια προσαρμογής μέσω των μοντέλων ανάπτυξης κάθε περιοχής.
Η Δυτική Μακεδονία βρίσκεται σε μια συνεχή μάχη με τα σημαντικά διαρθρωτικά προβλήματα που αντιμετωπίζει και ταυτόχρονα με τους αντίστοιχους αναπτυξιακούς προβληματισμούς επαγγελματικής ανακατεύθυνσης, ενώ διαθέτει ένα στρεβλό μοντέλο υποστήριξης επιχειρηματικότητας με σημαντικά κενά στο οργανωτικό επίπεδο. Η περιοχή έχει να αντιμετωπίσει συνθήκες διαφορετικής λογικής και είναι δύσκολο να διατυπωθεί άποψη και θέσεις, αν έχει κάποιο νόημα να ασχοληθεί άμεσα με σημαντική προτεραιότητα την όποια προετοιμασία και προσαρμογή στις επερχόμενες συνθήκες που φέρνει η 4η Βιομηχανική Επανάστασης. Σε κάθε περίπτωση η νέα κατάσταση θα αλλάξει σημαντικά έως και ριζικά τις συνθήκες της καθημερινότητας μας και εδώ, όπως και σε όλο τον κόσμο: θα αλλάξει τον τρόπο που ζούμε, που εργαζόμαστε, που καταναλώνουμε και κυρίως που επικοινωνούμε με στόχο τη δημιουργία.
Προς τα που λοιπόν πρέπει να γίνουν οι όποιες αναγκαστικές νέες επενδύσεις λόγω της απολιγνιτοποίησης και πως (και αν βέβαια πρέπει αυτές να) συνδέονται με τις αναμενόμενες επιδράσεις της 4ης Βιομηχανικής επανάστασης;
Ακολουθούμε τα μοντέλα της ήπιας ανάπτυξης που υποστηρίζουν περιοχές που συνεχίζουν να λειτουργούν με τον ας πούμε παραδοσιακό προσανατολισμό του μοντέλου: πρωτογενής – μεταποίηση – υπηρεσίες χωρίς ουσιαστική σύνδεση με τα όπλα των ψηφιακού μετασχηματισμού; Υπάρχει πιθανότητα η διαρροή επιστημόνων να σταματήσει ή και να αναστραφεί το φαινόμενο;
Σε κάθε περίπτωση είναι και πάλι η ώρα των εμπνευσμένων πολιτικών καθοδηγητών που πρέπει να αντιλαμβάνονται πως τα πάντα πρέπει να γίνονται από ειδικούς και πολυεπίπεδα έμπειρους, χωρίς πειραματισμούς και χάσιμο άλλου πολύτιμου χρόνου …
