Ανοίγοντας διάπλατα τις πόρτες του λαϊκισμού

Προφανώς η Αντωνοπούλου έκανε ένα τεράστιο λάθος και συμπαρέσυρε και το σύζυγό της εκτός κυβέρνησης. Όφειλε να ξέρει ότι στην πολιτική, σε κυνηγούν όλα αυτά που έχεις κάνει, που δεν έχεις κάνει, που έχεις γράψει, που δεν έχεις γράψει και με την πρώτη ευκαιρία σε στοιχειώνουν. Η πολιτική καριέρα κάποιου ξεκινάει πολύ νωρίτερα από την ημέρα που θα βάλει το πόδι του στο γραφείο και θα αναλάβει δημόσιο αξίωμα.
Δεν μπαίνω καν στη συζήτηση του γιατί η εν λόγω έπαιρνε το επίδομα. Κακώς το έπαιρνε και κακώς δεν είχε σκεφτεί ότι για να φαίνεσαι τίμια, πρέπει να βλέπεις εξονυχιστικά τις απολαβές σου, ιδιαιτέρως όταν αυτές είναι από δημόσιες θέσεις. Τα υπόλοιπα περιττεύουν, πολύ δε περισσότερο οι εκ των υστέρων προσπάθειες δικαιολόγησης.
Το πρόβλημα, όμως, το εντοπίζω αλλού και βασικά στη συλλήβδην καταγγελία σύσσωμου του πολιτικού συστήματος για κλεψιά, αγυρτία και απατεωνία. Όχι γιατί έχω κάποιο ιδιαίτερο πόνο για τη συνομοταξία, όσο γιατί φοβάμαι ότι όλα αυτά ανοίγουν διάπλατα τις πόρτες για τις hard core εκδοχές λαϊκισμού και χρυσαυγιτισμού.
Αναπαράγοντας και συζητώντας αυτά τα θέματα διαρκώς και μόνο σε επίπεδο προσωπικών ιστοριών και όχι σε επίπεδο θεσμικών ελλειμμάτων ή ανάγκης αλλαγής κουλτούρας, στο τέλος καταφέρνουμε για άλλη μια φορά να προετοιμάζουμε το έδαφος για εκείνους που νομίζουμε ότι πολεμούμε. Και φυσικά δεν αντιμετωπίζουμε έτσι το πρόβλημα της περίπτωσης Αντωνοπούλου και όλων εκείνων που με διάφορους τρόπους (επιδοτήσεις ενοικίου, εκτός έδρας, φανταστικές υπερωρίες) κάνουν το ίδιο πράγμα.
Ιωάννα