Αντιπερισπασμός

Στην πολιτική επικοινωνία υπάρχει η έννοια του αντιπερισπασμού ή αλλιώς distraction. Με αφορμή ένα σκάνδαλο, ροζ χρώματος κατά προτίμηση στην Αμερική, ή ένα σκάνδαλο οικονομικής φύσεως σε άλλες χώρες, η ημερήσια θεματολογία των μέσων αλλάζει και στρέφεται στο νέο καυτό θέμα.
Πάνω στη νέα είσοδο οι ομιλούσες κεφαλές δίνουν τα sound bites, τα οποία ως επί το πλείστον δεν δίνουν νέες πληροφορίες, ούτε προσφέρουν κάποια σύνδεση με τα προηγούμενα. Αυτές οι αποσπασματικές πληροφορίες (sound bites) δεν επιτρέπουν στον αναγνώστη επί της ουσίας να αντιληφθεί την όλη ιστορία, αλλά να “αρπάξει” μόνο κομμάτια αυτής.
Αυτό συμβαίνει χρόνια τώρα, δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Ανέκαθεν στους πολίτες έλειπε η χρήσιμη πληροφορία για να γίνουν rational citizens, να μπορούν δηλαδή να αποφασίσουν με βάση την ορθή λογική. Έτσι αναγκάζονταν και εξακολουθούν να αρκούνται, όταν δεν έχουν τη δυνατότητα να την αναζητήσουν μόνοι τους, στην πληροφορία που έρχεται με συγκεκριμένο τρόπο απο ‘δω κι απο ‘κει.
Εξακολουθεί να ισχύει, όμως, αυτό που διατείνεται η θεωρία του καθορισμού της ημερήσιας θεματολογίας σχετικά με το ότι τα μέσα μπορεί να μην μας λένε πάντα τι να σκεφτούμε, αλλά σίγουρα καταφέρνουν να μας περάσουν τον τρόπο που θα σκεφτούμε.
Iωάννα