Από την αυθεντία στην απαξίωση

2 Min Read

Το σχολείο (ακόμα και το Πανεπιστήμιο) έχει μεγαλύτερη ευθύνη στο κομμάτι της καλλιέργειας υπεύθυνων πολιτών απ’ οτιδήποτε άλλο. Αν η εμπιστοσύνη στο σχολείο καταρρεύσει από νωρίς, αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα που θα ακολουθεί τον μαθητή/τρια και στα επόμενα χρόνια, οπότε και θα προβάλλεται στη σχέση του/της με τους θεσμούς στο σύνολό τους.
Ένα παιδί που μαθαίνει από μικρό να μην εμπιστεύεται το δάσκαλο και να μην σέβεται τη γνώση του, είναι ένα παιδί που μεγαλώνοντας δεν θα σέβεται τη δικαιοσύνη. Αν οι γονείς στη γ’ δημοτικού επιμείνουν ότι «ξέρουν καλύτερα» από τη δασκάλα πως μαθαίνεται η προπαίδεια, τότε το παιδί τους στα 25, πιθανόν θα θεωρεί ότι το Ίντερνετ ξέρει περισσότερα από το γιατρό για την αντιμετώπιση της κάθε ασθένειας.
Στην κοινωνία μας, χάσαμε λίγο τη μπάλα με αυτά τα ζητήματα. Από την εποχή της «αυθεντίας» και του «ξύλου που βγήκε από τον παράδεισο» περάσαμε κατευθείαν στην απαξίωση και το «εγώ ξέρω καλύτερα από όλους».
Γεμίσαμε παντογνώστες και οι μετοχές της αυθεντικής γνώσης έπεσαν χαμηλά στο χρηματιστήριο της ζωής. Φτάνει να ξέρεις κάποια πράγματα επιφανειακά και νομίζεις ότι τα ξέρεις όλα. Το χειρότερο, όμως, είναι ότι δεν εκτιμάς τη γνώση όταν τη συναντάς και προσπαθείς να τη φέρεις στα μέτρα σου, για να αισθανθείς καλύτερα.

Ιωάννα
[email protected]

Μοιραστείτε την είδηση