Αύγουστος στην πόλη …Του Κώστα Καραμάρκου

3 Min Read

στην πόλη του σχεδόν καντίποτα πια, 

είτε θέλουμε να το πιστέψουμε, είτε όχι …
 
εδώ που βάζουμε 5 ομπρέλες και πάγκους και το βαφτίζουμε φεστιβάλ βιβλίου,
εδώ που μαζεύουμε 5 εξάδες παραγωγούς, μεταπράτες και τοπικούς εκπροσώπους σούπερ μάρκετ και το βαφτίζουμε B2B meetings,
εδώ που κερνάμε 5 πρασόπιτες σε μια γιορτή και τη βαφτίζουμε φεστιβάλ γαστρονομίας, 
εδώ που προσφέρουμε κρασί του γείτονα από τα πρόπερσι και βαφτιζόμαστε μόνοι μας σομελιέ,
εδώ που συσκέπτονται 5 εξάδες από συγγενείς, φίλους, συνεργάτες, γείτονες  και λοιπούς νοματαίους και το βαφτίζουμε συνέδρια …
 
στην ίδια πόλη 
που συνεχίζει να μικραίνει αργά, σταθερά και απελπιστικά,
που δεν παρατηρεί πως η γούνα φεύγοντας από την Καστοριά την μετατρέπει σταδιακά σε ένα μεγάλο χωριό,
που δεν παρατηρεί το ερημωμένο Βόϊο που καθώς ξέχασε η Εγνατία, το ξέχασε κι ο κόσμος όλος,
που δεν μιμείται έστω τα μικρά Γρεβενά, που διαθέτουν μια εμπορική αγορά που αντιστέκεται και δεν ερημώνει 
και που δεν ακολουθεί τον εφιάλτη των άδειων μαγαζιών, γιατι οι ντόπιοι αλληλοστηρίζονται,
που δεν μπορεί να λύσει σε λιγότερο από μερικές δεκαετίες οποιοδήποτε πρόβλημα τη στοιχειώνει και την ταλαιπωρεί,
που θέλει 10 χρόνια για να μελετήσει και να εντάξει προς χρηματοδότηση μια απλή Πλατεία,
που θέλει μισό αιώνα για να στήσει μια Πινακοθήκη σε ένα διατηρητέο κτίριο,
που θέλει άλλο μισό αιώνα για να στήσει μια κλειστή πενηντάρα πισίνα …
 
στην πόλη 
που τρέχει σε κάθε νέο φρεντάδικο που ανοίγει το ένα πίσω από το άλλο,
για να μυρίσει ποιο κάνει τον καλύτερο καθημερινό καφέ της παρηγοριάς …
 
στην πόλη 
που πια έχει περισσότερα ιταλικά εστιατόρια από ταβέρνες …
 
στην πόλη 
που βλέπει ολόσβηστες τις καμινάδες 
και δεν αντιλαμβάνεται πως θα χαθεί σε ελάχιστα χρόνια ο μισός πλούτος της περιοχής …
 
εδώ που γκρεμίζουμε γέφυρες, 
εδώ που διώχνουμε τρένα και στρατόπεδα και δεν κάνουμε τίποτα για τις εγκαταστάσεις τους 
γιατι μας αρέσει να τις βλέπουμε να σαπίζουν κατά το πρότυπο του Ξενία,
εδώ που ανησυχούμε μην τυχόν και δεν γίνει ο Νιάημερος 2020 με τις Χρύσπες και τα βρώμικα,
μην τυχόν και δεν ξαναγίνουν οι Αποκριές 2021,
μην τυχόν …
 
επειδή όμως,
“Αύγουστος είναι το τραγούδι του Νικόλα 
και κάποια νύχτα στη ζωή που τα ‘χεις όλα, 
μια αγκαλιά και φορητό ραδιοφωνάκι 
να παίζει Μάλαμα, Περίδη και Λιδάκη”   όπως γράφει ο Ηλίας Κατσούλης,
ας συνεχίζουμε να ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο,
κι ας μην ξέρουμε τι είναι αυτό και ποιος μπορεί να μας το φέρει,
αφού εμείς είμαστε συνεχώς απασχολημένοι ή πολύ απλά 
#zoumeallou …
Μοιραστείτε την είδηση