τα σύγχρονα στ’χιά
τα στ’χιά της νύχτας.
τα στ’χιά τα ανύπαρκτα,
κανείς δεν τα φοβάται πραγματικά,
γιατί καιρό τώρα, πάππο προς πάππο
τα διασκεδάζουμε, τα περιπαίζουμε, τα λοιδορούμε …
μας συνοδεύουν χρόνια οι αφηγήσεις και οι ιστορίες με αυτά,
ιστορίες που κάποτε κάναν τα μικρά παιδιά της πόλης να χουχουλιάζουν τρομαγμένα
κάτω από τις βελέντζες τους τις κρύες νύχτες του χειμώνα …
περίφημα στ’χιά της πόλης περιφέρονταν για δεκαετίες
κυρίως σε περιοχές με εκκλησίες και παγωμένα μεγάλα υπόγεια,
τριγυρνούσαν στα στενά της Σκρ’κας
συνοδεύοντας τους μερακλήδες στο πιοτό όταν γυρνούσαν αργά το βράδυ στο σπίτι …
σήμερα τα στ’χιά αυτά δεν υπάρχουν,
ή τουλάχιστον ελάχιστοι ασχολούνται με την (μη) ύπαρξη τους,
όμως
δίπλα μας, μπροστά μας, πίσω μας,
έχουν ξεφυτρώσει διάφορα στ’χιά της μέρας,
το ίδιο τρομακτικά, το ίδιο επιθετικά και κυρίως το ίδιο επιμελώς σκιώδη …
υποδύονται ανθρώπους, συμπεριφορές και τάσεις,
υποκρύπτουν μένος και φθόνο,
δεν είναι ποτέ επαρκώς επώνυμα,
πλην όμως είναι συνεχώς έτοιμα να κατασπαράξουν ότι βρουν δημόσια διαθέσιμο και ευάλωτο …
πατήστε τα σύγχρονα στ’χιά όπου κι αν τυχόν τα εντοπίσετε,
πριν προλάβουν να σας πατήσουν αυτά,
γιατί το δικό τους πάτημα είναι συχνά οδυνηρό και απρόβλεπτο …
