Ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν, σε συνέντευξη του που δημοσιεύθηκε την Πέμπτη, κρούει τον κώδωνα κινδύνου που αντιμετωπίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση να γίνει το μεγαλύτερο θύμα του …κορονοϊού. Προειδοποιεί ότι «η Ε.Ε. θα καταρρεύσει ως πολιτικό εγχείρημα αν δεν στηρίξει τις ισχυρά πληττόμενες οικονομίες όπως αυτή της Ιταλίας, να ανακάμψουν από τις επιπτώσεις της πανδημίας».
Με τους Γερμανούς, Αυστριακούς και Ολλανδούς να έχουν «τσιτώσει» σαν πεισματάρικα γαϊδούρια, θεωρώντας προφανώς ότι εκείνοι θα μείνουν αλώβητοι από την οικονομική λαίλαπα που θα διαδεχθεί την πανδημία, η Ευρώπη πράγματι εισέρχεται σε μια μεγάλη δοκιμασία. Και ο φόβος είναι κάτι περισσότερο από αυτό που εκφράζει ο Μακρόν. Ότι δηλαδή «οι λαϊκιστές θα κερδίσουν στην Ιταλία, την Ισπανία, ίσως στην Γαλλία και αλλού», αν οι ευρωπαϊκές χώρες δεν θεσπίσουν ένα ταμείο διάσωσης που μπορεί να εκδώσει κοινό χρέος για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας.
Την μοίρα που περιγράφει ότι περιμένει τις χώρες στις όποιες αναφέρεται, θα την υποστούμε και εμείς. Μόνο που εμείς αντιμετωπίζουμε μιαν ακόμη χειρότερη προοπτική, που δεν φαίνεται να απασχολεί καθόλου τις περισσότερες από τις πολιτικές ηγεσίες των εταίρων μας στην Ένωση. Πέρα από ό,τι θα αφήσει πίσω του ο κορονοϊός στο επίπεδο της δημόσιας υγείας και της οικονομίας, που είναι πράγματα κοινά για όλους, εμείς έχουμε να αντιμετωπίσουμε τον «σουλτάνο της Άγκυρας». Ο όποιος στριμωγμένος από την διπλή αποτυχία του, τόσο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, όσο και στον έλεγχο της καταρρέουσας οικονομίας της Τουρκίας, γίνεται όλο και προκλητικότερος, όλο και πιο επικίνδυνος απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Όσο περισσότερο κατρακυλά, σε καθημερινή βάση, η τουρκική λίρα, με συνεχείς υποτιμήσεις έναντι ευρώ και δολαρίου, όσο δυνατότερα καλπάζει ο πληθωρισμός, όσο αυξάνεται η εξαγωγή συναλλάγματος, από τους πλουσίους και ιδίως τους και νεόπλουτους ισλαμιστές που δημιούργησε με δάνεια ο Έρντογαν, τόσον ο «σουλτάνος» θα έχει μεγαλύτερη ανάγκη να στρέψει αλλού την προσοχή της κοινής γνώμης. Τόσο θα πληθαίνουν οι κραυγές για την «γαλάζια πατρίδα», οι προκλήσεις με τα γεωτρύπανα και οι καθημερινές τρομοκρατικές πτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά.
Μακάρι η ομοψυχία με την οποία αντιμετωπίζουμε την πανδημία, να διέπει και την στάση μας απέναντι στην Τουρκία. Συνειδητοποιώντας ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή παρά να είμαστε σε διαρκή επιφυλακή.
