Πάντοτε η περίοδος αυτή χαρακτηρίζεται από μεγαλύτερη διάθεση προσφοράς και εθελοντισμού. Ισως επειδή έτσι γύρω από το γιορτινό τραπέζι –το φορτωμένο με τα χίλια δυο καλούδια- και έξω από την καθημερινή ρουτίνα, μπορούμε να σκεφτούμε λίγο πιο έξω από τον εαυτό μας και να φτάσουμε μέχρι την πόρτα του διπλανού μας.
Είναι μεγάλη δύναμη να μη γυρνάς το βλέμμα στη δυστυχία, σαν να είναι κάτι που δεν σε αφορά. Και μόνο η ένδειξη συμπαράστασης, με ένα πιάτο φαγητό, μια καλή κουβέντα μια κίνηση συμπάθειας, είναι πολύ σημαντική. Δεν σώζει, μα δείχνει ανθρωπιά.
Κι αυτό, ακριβώς, είναι το στοίχημα. Να μην χάσουμε την ανθρωπιά μας και γίνουμε μηχανές. Να μην ξεχάσουμε πως είναι να αισθάνεσαι, να σκύβεις στο πρόβλημα του άλλου και να του χαρίζεις, έστω ένα χαμόγελο.
Όχι μόνο στις γιορτές, αλλά σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν χρειάζεται καν να μιλήσεις, μόνο να στρέψεις το βλέμμα σου σε ανθρώπους που περνούν «αόρατοι». Αυτοί έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη από τη ματιά επιβεβαίωσεις ότι υπάρχουν.
Και παραφράζοντας τη ρήση του Ντινούαρ για τη σιωπή «δεν υπάρχει μεγαλύτερη απερισκεψία από το να δηλώνεις την παρουσία σου εκεί που δεν σ’ έχουν ανάγκη και να γυρίζεις την πλάτη εκεί που θα κάνει τη διαφορά».
Ιωάννα
Δήλωσε την παρουσία σου εκεί που σ’ έχουν ανάγκη
Μοιραστείτε την είδηση
