Ως εφιάλτη από το μέλλον παρουσίασαν -σχετικοί και άσχετοι με την ενέργεια- την μετά το λιγνίτη εποχή για την Δυτική Μακεδονία στο χθεσινό Περιφερειακό Συμβούλιο.
Εκφράσεις όπως “ξαφνικός θάνατος” και “σοκ” ακούστηκαν αρκετές φορές, συνοδεύοντας τις αναφορές στην απόφαση του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη για κλείσιμο των λιγνιτικών μονάδων έως το 2028.
Όπως φάνηκε από τις τοποθετήσεις όλων και παρά το γεγονός ότι η συζήτηση περί μεταλιγνιτικής εξελίσσεται εδώ και τουλάχιστον μια εικοσαετία, η περιοχή είναι εντελώς απροετοίμαστη.
Κάποτε πιστεύαμε ότι ο λιγνίτης θα τελειώσει, τώρα -αν και δεν τελειώνει- τον “τελειώνουν” οι ευρωπαϊκές περιβαλλοντικές επιταγές, αλλά και η αλλαγή πολιτικής στην ενέργεια συνολικά.
Σε κάθε περίπτωση η Δυτική Μακεδονία βρίσκεται στον ίδιο παρονομαστή. Σε λίγα χρόνια θα πρέπει να ζήσει χωρίς λιγνίτη. Για την ακρίβεια χωρίς τις θέσεις εργασίας και τη συμμετοχή στο ΑΕΠ που έχει ο λιγνίτης. Έτσι για να συνεννοούμαστε.
Το να το ρίξουμε στην κλάψα για το τι προσφέραμε και τι μας δίνουν τώρα, δεν έχει νόημα. Το να στήνουμε επιτροπές που στην καλύτερη περίτπωση θα κάνουν group therapy, επίσης, δεν έχει νόημα.
Αν μας σώσει κάτι, θα είναι το να αντιληφθούμε που βρισκόμαστε, να σταματήσουμε να στρουθοκαμηλίζουμε και να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε με τα μέσα που έχουμε με καθαρά επιχειρησιακό τρόπο.
Ιωάννα