Μια 20χρονη βιάζεται να αρραβωνιαστεί. Ένας 14χρονος κρατάει πανό που γράφει «η δημοκρατία πούλησε τη Μακεδονία». Ένας 18χρονος διαβάζει τις προφητείες του αγίου και σταυροκοπιέται κάθε που βλέπει εκκλησία και παρεκκλήσι.
Όψεις της ίδιας πραγματικότητας. Φαινομενικά άσχετες μα τόσο στενά δεμένες μεταξύ τους. Απεικονίζουν το ίδιο το «κλείσιμο» της κοινωνίας στον εαυτό της. Την παράδοση της ζωής στην τύχη και στο ανώτερο, την αποστροφή για τους θεσμούς και ό,τι εκπροσωπούν, την ανάγκη για σταθερότητα μέσα από την επιστροφή στις παραδοσιακές φόρμες οργάνωσης της κοινωνικής και οικογενειακής ζωής. Ένα βήμα πίσω στο χρόνο.
Είναι υποχρέωση των νέων ανθρώπων να ονειρευτούν το αδύνατο, να ζητήσουν δικαιώματα και ισότητα, συμμετοχή όλων χωρίς αποκλεισμούς ή να πιέσουν τους πολιτικούς για σοβαρές μεταρρυθμίσεις. Για παράδειγμα τα συνθήματα του Μάη του ’68, που κινητοποίησαν μια ολόκληρη γενιά, εξέφραζαν την καθολική εξέγερση ενάντια σ’ ένα σύστημα δομημένο με τον πιο απαρχαιωμένο τρόπο.
Στο σήμερα, ο μηδενισμός, η γενίκευση και η απαξίωση των πάντων, ορατά στοιχεία στον τρόπο που εκφράζεται μέρος της νεολαίας, οδηγεί σε πολύ επικίνδυνα μονοπάτια και αντιδράσεις τις οποίες θα βρούμε μπροστά μας. Είναι τα απόνερα του κλίματος που καλλιεργείται εδώ και αρκετά χρόνια και που στην προσπάθειά του να «εργαλειοποιήσει» και να υφαρπάξει τη συναίνεση μέσα από την επίκληση στο συναίσθημα, θα δημιουργήσει τέρατα.
Iωάννα
