Εντάξει. Τα καταφέρατε κ. Πρόεδρε, να περιληφθούν στις συζητήσεις της Συνόδου Κορυφής και οι νέες προκλήσεις της Τουρκίας στο Καστελόριζο και τα Βαρώσια. Έστω και εκτός ημερησίας διατάξεως, αφού στο «προσκλητήριο» που έστειλε ο πρόεδρος του Ευρωπαικου Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, δεν υπάρχει ούτε λέξη για την Τουρκία. Αλλά, στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να έχουμε μεγάλες προσδοκίες ότι θα ληφθούν, από αυτή την σύνοδο, σημαντικές αποφάσεις που θα κάνουν τον Έρντογαν να αλλάξει πορεία.
Ας ξεκινήσουμε από εκεί που μείναμε χθες. Από το συμπέρασμα στο οποίο μας οδήγησε η ιστορία της Πίτσος, η παραγωγή της οποίας πρόκειται να μεταφερθεί στην Τουρκία –όπως έχει ήδη γίνει και με την εξαγορασμένη επίσης από γερμανικά κεφάλαια ESKIMO, που τώρα πια υπάρχει μόνο κατ’ όνομα ως ελληνική «φίρμα», αλλά τα προϊόντα της παράγονται σε Τουρκία και Σλοβενία- αφήνοντας ανέργους 1400 ανθρώπους στην Ελλάδα.
Έγραφα λοιπόν χθες: «Υποθέτω ότι αυτή η μικρή ιστορία σας βοηθά να κατανοήσετε το γιατί η Γερμανία αρνείται πεισματικώς την επιβολή καρπώσεων στην Τουρκία του Έρντογαν. Είναι σαν να τιμωρεί τα …παιδιά της. Τις εταιρείες της».
Θα ήταν όμως λάθος να φορτώνουμε «όλα τα στραβά ψωμιά» αποκλειστικώς και μόνο στην Γερμανία. Ναι, αυτή έχει τα μεγαλύτερα οικονομικά συμφέροντα, τις μεγαλύτερες επενδύσεις, από όλες της χώρες της Ένωσης, στην Τουρκία. Αλλά δεν είναι η μόνη. Την στάση τους, απέναντι στην Άγκυρα διαμορφώνουν, με καθαρώς συμφεροντολογικά κριτήρια, και πολλές άλλες χώρες. Όχι μόνον του Βορρά, αλά και του μεσογειακού Νότου.
Οι μεγαλύτερες Ολλανδικές, Βελγικές, αλλά και Ισπανικές και Ιταλικές τράπεζες, …ανατριχιάζουν στην ιδέα να επιβληθούν κυρώσεις που θα πλήξουν την ήδη ευάλωτη τουρκική οικονομία. Διότι είναι «εκτεθειμένες» σε μεγάλα ανοίγματα, από τις χρηματοδοτήσεις που έχουν κάνει προς την τουρκική οικονομία. Στην περίπτωση μάλιστα της Ισπανίας, η έκθεση σε οικονομικούς κινδύνους αφόρα και τα ασφαλιστικά της ταμεία. Που έχουν επενδύσει σε τουρκικά «χαρτιά». Κυρίως μέσω της δεύτερης μεγαλύτερης ισπανικής τράπεζας, της BBVE, το ένα τρίτο των κερδών της οποίας προέρχεται από τις τοποθετήσεις της στην τουρκική οικονομία.
Το ότι «όλα στη βάση τους είναι οικονομία», περά από το ότι το διατύπωσε ως αξίωμα ο Καρλ Μαρξ, είναι και θέμα κοινής λογικής. Οπότε, ας κρατάμε, συνεχώς, ένα μικρό καλάθι προσδοκιών για την «κοινοτική αλληλεγγύη».
