Προχθές έκανε το τελευταίο του μάθημα, ως είθισται στους ακαδημαϊκούς δασκάλους πριν την συνταξιοδότηση, ο καθηγητής της Νομικής Σχολής Αθηνών Σταύρος Τσακυράκης.
Ο Σταύρος Τσακυράκης αποτελεί έναν από τους πιο γνωστούς εκφραστές της αμερικανικής σχολής που θέλει απεριόριστη την ελευθερία του λόγου και δεν δέχεται κανέναν περιορισμό στην ελευθερία του ανθρώπου να εκφράζεται. Αυτό ασφαλώς περιλαμβάνει περιπτώσεις εξύβρισης, εκφορά μισαλλόδοξου και ρατσιστικού λόγου, καθώς γίνεται αποδεκτό από τα αμερικανικά δικαστήρια ότι ο λόγος δεν περιορίζεται. Ο Τσακυράκης θέτει τον αντίλογο, ως μόνο μέσο αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων.
Είναι, όμως, η κοινωνία μας -που αποδίδει πολύ μεγάλη σημασία στην ελευθερία έκφρασης-, έτοιμη να επιτρέψει τον μισαλλόδοξο λόγο; Μπορεί να αφήσει τους υπόδικους για δολοφονίες ηγέτες της Χρυσής Αυγής να δίνουν ανενόχλητοι την παράστασή τους εντός της Βουλής, με μόνη αιτιολογία ότι είναι πολιτικά πρόσωπα και απολαμβάνουν του απεριορίστου δικαιώματος έκφρασης, αφήνοντας το απόλυτο κακό να θριαμβεύσει;
Κάνοντας ένα ζουμ στα λίγο πιο δικά μας, το απαράδεκτο σκηνικό στην αίθουσα του Περιφερειακού Συμβουλίου μεταξύ προέδρου και πρώην εκτελεστικού γραμματέα της Περιφέρειας με ανταλλαγές βαριών και ρατσιστικών εκφράσεων μπορεί να περάσει στο «ντούκου» στο ευρύτερο πλαίσιο της ελευθερίας του λόγου ή χρήζει ιδιαίτερης αντιμετώπισης ακριβώς γιατί υπονομεύει την ποιότητα του διαλόγου ενός θεσμικού οργάνου;
Ιωάννα
[email protected]
