Η διδακτική ιστορία του πάρκινγκ

2 Min Read

Ήταν κάποτε μια κυρία που καβαλούσε το δίλιτρό της και ήθελε να παρκάρει ακριβώς μπροστά -μη σας πω και μέσα- στο γραφείο της. Η αγαπημένη της θέση ήταν αυτή που προορίζεται για ανθρώπους με αναπηρία και στις συστάσεις που της γίνονταν, κουνούσε το κεφάλι αδιάφορα.

Κι επειδή πρώτα βγαίνει η ψυχή του ανθρώπου και μετά το χούι, η κυρία και σήμερα και παρά τα «μπιλιετάκια» της δημοτικής αστυνομίας, εξακολουθεί να παρκάρει στις αγαπημένες της θέσεις και να αγνοεί ένα δωρεάν τεράστιο πάρκινγκ που άνοιξε δίπλα στο γραφείο της στη ΖΕΠ.

Ο διπλανός της κύριος πάλι, πάρκαρε κι αυτός πάνω στον ποδηλατόδρομο. Επειδή το ίδιο έκαναν και οι άλλοι. Και σε ένα ποδηλατόδρομο γεμάτο αυτοκίνητα, το δικό του δεν ήταν το μόνο παράνομο. Ο κύριος, με τις συστάσεις της δημοτικής αστυνομίας θορυβήθηκε και πρώτα από το φόβο του προστίμου και ύστερα απο το αίσθημα σεβασμού στο δημόσιο χώρο, αποφάσισε να παρκάρει εντός του πάρκινγκ. Μένει να δούμε για πόσες μέρες.

Το νέο πάρκινγκ, λοιπόν, στη ΖΕΠ μοιάζει λίγο και με πείραμα ψυχολογίας της μάζας και κουλτούρας της αλλαγής. Πως εισάγεις κάτι νέο σε μια ήδη στρεβλή κατάσταση;

Η αρχή του νέου πάρκινγκ, όπως δηλώνουν και οι αρμόδιοι, ήταν καλύτερη από ότι όλοι περίμεναν. Κυρίως, όμως, είναι αρκετά διδακτική για όλους. Και για τους πολίτες που κάποτε πρέπει να αντιλαμβάνονται ότι η συμπεριφορά κάφρου επιστρέφει ως μπούμερανγκ και για όσους σχεδιάζουν και πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους ότι πρέπει να επιμείνει πολύ για να πετύχεις την αλλαγή.

 

Ιωάννα

[email protected]

Μοιραστείτε την είδηση