Ζήσαμε όλοι μας στις 24 Ιουνίου του 2016 μια πρωτοφανή στιγμή για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα. Την απόφαση ενός Ιστορικού και μεγάλου Ευρωπαϊκού λαού, να γυρίζει την πλάτη στην Ευρώπη. Τη μητέρα Ευρώπη. Και την αποκαλώ έτσι, γιατί αυτή η αγκαλιά της Ευρώπης, και φυσικά οι μεγάλοι ηγέτες της τότε εποχής, φέρανε στην Γηραιά ήπειρο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια το πολυτιμότερο αγαθό, την ειρήνη των λαών. Με το πέρας των χρόνων βέβαια, όπως περίτρανα πλέον έχει αποδειχθεί ότι, από την Ευρώπη των λαών, δυστυχώς περάσαμε στην Ευρώπη των τραπεζών και των συμφερόντων, με ότι αυτό συνεπάγεται για τους πολίτες της, ειδικότερα δε των μεσογειακών Εθνών.
Οι Βρετανοί ως ένας λαός που ιστορικά υπήρξε αποικιοκράτης – κατακτητής πολλών σημείων σε αυτό των πλανήτη, είχαν και έχουν πάντα υψηλά το ένστικτο της κυριαρχίας σκεπτόμενοι αρκετές φορές μόνο την Πατρίδα τους. Και από μία άποψη, καλά έκαναν. Αλλά αυτό δεν είναι φυσικά Ευρώπη, ούτε Ευρωπαϊκό ισότιμο μέλος της.
Πρέπει να εξετάσουμε όμως το γιατί οι Βρετανοί το πράξανε αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή, και όχι τα προηγούμενα 6 χρόνια ύφεσης; Διότι πολύ απλά πιστεύω ότι όπως σοφά, κατά το δικό τους συμφέρον πάντα, δεν μπήκαν στην νομισματική ένωση το 2001, καταλάβανε πώς η οικονομική και όχι μόνο κυριαρχία της Γερμανίας στην Ευρώπη, θα τους δημιουργούσε πολλών ειδών προβλήματα.
Πέραν τούτου, ας μην ξεχνάμε ότι επί της ουσίας η Αγγλία ήταν, είναι και θα είναι πάντα μία ακόμη πολιτεία των Η.Π.Α. Και αυτή τη στιγμή το Γεωπολιτικό συμφέρον των Η.Π.Α είναι ακριβώς αντίθετο από της Γερμανίας. (Έχω αναφερθεί εκτενέστερα για θέμα αυτό στο άρθρο μου «Γεωπολιτικές διαδρομές»). Μήπως λοιπόν υπήρξαν και άλλοι λόγοι για να πιεστεί μέσω του Brexit η Γερμανία; Και ας φαίνεται σε πρώτη φάση πώς την καθιστά απόλυτη κυρίαρχο, μιας και η Γαλλία είναι αποδυναμωμένη αυτήν την περίοδο.
Το σημαντικότερο όλων όμως θεωρώ πως είναι, ότι μέσα από τα γεωπολιτικά παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων, ξαναγεννιούνται δυστυχώς, δυνάμεις ακραίες και φασιστικές σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό είχε πολλές φορές ως αποτέλεσμα τεράστιες συγκρούσεις. Πιστεύω λοιπόν ότι αν θέλουν κάποιοι ηγέτες ακόμη στην Ευρωπαϊκή οικογένεια να σταθεί όρθιο το οικοδόμημα που με τόσο αίμα και πόνο έγινε, πρέπει ΑΜΕΣΑ να αναθεωρήσουν πολλά. Σε πρώτη προτεραιότητα πρέπει να τεθούν οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ και όχι οι αριθμοί. Αν συμφωνήσουμε σε αυτό χθες ακόμα αν είναι δυνατόν, προλαβαίνουμε να σώσουμε ακόμα αυτό το όραμα, την Ευρώπη μας. Σε αντίθετη περίπτωση με επιφύλαξη σαφώς διαβλέπω ένα ντόμινο, άνευ προηγουμένου. Προλαβαίνουμε ακόμα αν ανασυνταχθούμε πολιτικά όσοι αγαπάμε την παλιά, «ωραία» Ευρώπη. Όσο υπάρχουν άνθρωποι με ψυχή και όραμα στην Γηραιά Ήπειρο, υπάρχει και η ελπίδα.
Κάτανας Χάρης
π. Βουλευτής Νομού Κοζάνης
