Tην Κυριακή η εφημερίδα “Καθημερινή” ανακοίνωσε και επίσημα την αποχώρηση ενός από τους πλέον ευρυμαθείς, ευφυείς, πλην ακραία οξείς, αρθρογράφους της. Ο Στέφανος Κασιμάτης ήταν γνωστός για τις μεγάλες κόντρες που είχε με πολλούς πολιτικούς κατά καιρούς, αλλά και για το ότι συχνά ξεπερνούσε τα εσκαμμένα.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις ήταν χυδαίο σχόλιο για τον πρώην υπουργό Γιώργο Κατρούγκαλο, τη στιγμή που εκείνος αντιμετώπιζε ασθένεια. Τόσο ο Στέφανος Κασιμάτης, όσο και η «Καθημερινή» αναγκάστηκαν να ζητήσουν συγγνώμη για το σχόλιο.
Ωστόσο, ένα τέτοιο γεγονός γίνεται αφορμή για να σκεφτούμε σχετικά με τα όρια της ελευθερίας της έκφρασης.
“Αν συμφωνούμε με την αρχή της ελευθερίας της έκφρασης, τότε οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι η διαφωνία, η εναντίωση, η προσβολή, η οργή, η αγανάκτηση, η ψυχική οδύνη δεν είναι θεμιτές δικαιολογίες περιορισμού του λόγου” έγραφε το 2013 ο Σταύρος Τσακυράκης.
Πρόκειται για μια πάντα προσέγγιση που μας βοηθά να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο σε μια σειρά περιπτώσεων που η αστυνομία του λόγου μεταμφιέζεται σε πολιτική ορθότητα.
Πρόκειται για μια πάντα προσέγγιση που μας βοηθά να ξεκαθαρίσουμε το τοπίο σε μια σειρά περιπτώσεων που η αστυνομία του λόγου μεταμφιέζεται σε πολιτική ορθότητα.
