Με τη Γλύκα Διονυσοπούλου είχα τη χαρά να βρεθώ πολλές φορές σε διάφορες εκδηλώσεις και καλλιτεχνικά events. Mία εικαστικός με ιδιαίτερο ταπεραμέντο, γεμάτη έμπνευση, εκπέμπει ηρεμία αλλά ταυτόχρονα τη χαρακτηρίζει μία δυναμική σε ό,τι λέει. Αποτυπώνει την έκφρασή της με το χορό και τη ζωγραφική και μοιάζει σαν αερικό που περνάει από τη σημερινή εποχή των απόμακρων και σκυθρωπών ανθρώπων. Η Γλύκα Διονυσοπούλου, εικαστικός αλλά και απόφοιτος της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, του τμήματος Ιστορίας–Αρχαιολογίας, είναι υποψήφια Διδάκτωρ του τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών Δυτικής Μακεδονίας, ξεχωρίζει για την κοινωνική της ευαισθησία. Η ενασχόλησή της με την Τέχνη και η αγάπη της για την Ιστορία την έχει γεμίσει με πλήθος δράσεων και έργων, εκθέσεων και ερευνητικών εργασιών.
-κ. Διονυσοπούλου πως πιστεύετε ότι βοηθάει η Τέχνη στην εξέλιξη της ανθρωπότητας;
Η Τέχνη δε βοηθά απλά στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, αλλά είναι άρρηκτα συνυφασμένη με τον άνθρωπο. Είναι η βαθύτερη εσωτερική του ανάγκη. Είναι έκφραση, δημιουργία, ολοκλήρωση. Δεν είναι τυχαίο ότι η παρουσία της τέχνης ακολουθεί τη παρουσία του ανθρώπου πάνω στη γη. Από τον πρωτόγονο άνθρωπο μέχρι τον πιο σύγχρονο καλλιτέχνη η τέχνη σηματοδοτεί το πέρασμά μας από τη φύση στον πολιτισμό. Δεν έπαψε ποτέ να επηρεάζεται από τη σύγχρονή της πραγματικότητα και να αποτελεί ένα συνεχές «παράθυρο» στην κοινωνία της κάθε εποχής. Τέχνη και κοινωνία εξελίσσονται μαζί. Δεν νοείται Τέχνη έξω από κοινωνιολογικές παραμέτρους. Άνθρωπος και τέχνη εξελίσσονται παράλληλα και βρίσκονται σε ένα διαρκές παιχνίδι αλληλεπίδρασης.
-Πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με υλικά κατασκευών;
Από πολύ μικρή ηλικία θυμάμαι να παρατηρώ και να με ενδιαφέρουν τα πάντα γύρω μου. Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο αντικείμενο. Υφές, μεγέθη, επιφάνειες, χρώματα. Στο κάθε τι αναγνώριζα και μια δεύτερη χρήση. Ό,τι οι άλλοι πετούσαν ένιωθα πως μπορεί να μεταμορφωθεί στο πιο σπάνιο αντικείμενο. Ακόμη και τώρα μαζεύω και αξιοποιώ σχεδόν τα πάντα.
– Η αγάπη σας για τα εικαστικά πότε πήρε σάρκα και οστά;
Παρόλο που ζωγράφιζα από πολύ μικρή, η ουσιαστική ολοκλήρωση ήρθε με την εισαγωγή μου στην Σχολή Καλών Τεχνών. Η καθημερινή τριβή με την Τέχνη μέσα σε ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον διευρύνει διαφορετικά τους ορίζοντες κάθε καλλιτέχνη. Αυτός ήταν και ο βασικός μου προβληματισμός, όταν αποφάσισα να δώσω στην Σχολή Καλών Τεχνών. Είχα ήδη σπουδάσει στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΑΠΘ, είχα ήδη δύο μεταπτυχιακά στην Ιστορία της Τέχνης, αλλά το μικρόβιο της Τέχνης δεν υποχωρούσε από μέσα μου. Αποφάσισα να δώσω κατατακτήριες στην Καλών Τεχνών, θεωρώντας πως η σχολή θα μπορούσε να μου δώσει αυτά που έψαχνα πολύ πιο γρήγορα από ότι θα το έκανα μόνη μου. Και είχα απόλυτο δίκιο. Είχα βέβαια και την ευλογία να βρεθώ δίπλα σε δύο πραγματικούς Δασκάλους Τέχνης, τον Χάρη Κοντοσφύρη και τον Θωμά Ζωγράφο, στους οποίους χρωστάω πολλά!
– Έχετε εκπληρώσει τους πόθους σας ή έχετε ακόμη ανεκπλήρωτα όνειρα;
Νομίζω πως ένας καλλιτέχνης δεν εκπληρώνει ποτέ τους πόθους του. Βρίσκεται διαρκώς σε αναζήτηση του επόμενου στόχου. Εκεί βρίσκεται και η μαγεία, στο να μην εφησυχάζεις ποτέ. Αν νιώσεις ότι εκπληρώθηκαν όλα σου τα όνειρα σημαίνει πως έχεις πάψει να ονειρεύεσαι. Ελπίζω να μη μου συμβεί ποτέ!
-Πως πιστεύετε ότι συνδέεται η Ιστορία με την τέχνη;
Η συνέχεια της Τέχνης είναι σε διαλεκτική σχέση με την Ιστορία. Στην Ιστορία υπάρχει η συνέχεια ως στοιχείο της αλλαγής. Δεν μπορούμε να προσεγγίσουμε τα στοιχεία της συνέχειας χωρίς τα στοιχεία της αλλαγής, ούτε και το αντίστροφο. Μαζί με την Τέχνη αλλάζουν οι κοινωνικές και αισθητικές αξίες, οι θεατές, οι απόψεις τους, οι πεποιθήσεις τους, ο τρόπος ζωής τους. Για αυτό και έχουν δημιουργηθεί όλες αυτές οι διαφορετικές θεωρίες προκειμένου να συνδεθούν τα έργα με τον περίγυρό τους. Ο ιστορικός της Τέχνης, με βάση την επιστημονική του γνώση, την ιδεολογία του, τις προσωπικές απόψεις ή ακόμη και το ένστικτο, αναλύει, ταξινομεί, ερμηνεύει, τεκμηριώνει τα έργα τέχνης, τις τεχνοτροπίες, τις εποχές. Οι προσεγγίσεις κατατάσσονται σε βιογραφικές, μορφολογικές, στιλιστικές, ειδολογικές, κοινωνιολογικές, μαρξιστικές, φεμινιστικές, ψυχαναλυτικές, σημειολογικές κ.ά. ανάλογα με το ποιο στοιχείο του πολύπλευρου φαινομένου της Τέχνης θέλει να μελετήσει ο κάθε ερευνητής.
– Υπάρχει παιδεία στην Τέχνη στη χώρα μας;
Δυστυχώς όχι στον βαθμό που θα έπρεπε να υπάρχει, ειδικά σε μια χώρα που η Τέχνη είναι βασικό κομμάτι της ιστορίας της. Σκεφτείτε μόνο την κατάσταση που επικρατεί στην εκπαίδευση, με το μάθημα των Εικαστικών να είναι απλά για συμπλήρωση ωρών άλλων ειδικοτήτων και την εκτυπωμένη φωτοτυπία να πλημμυρίζει τις αίθουσες την ώρα των Εικαστικών.
-Πως βλέπετε την κρίση που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια μέσα από τα μάτια σας; Ως Εικαστικός;
Προσπαθώ να μην με απελπίζει. Αν εστιάσουμε σε όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, νομίζω πως θα οδηγηθούμε στην κατάθλιψη ή την τρέλα. Θέλω να κοιτάζω μπροστά. Να σκέφτομαι θετικά.
-Από που αντλείτε την έμπνευση σας;
Από τα πάντα γύρω μου. Από τη φύση, από μια εικόνα, από τη μουσική, από την αίσθηση που μου αφήνουν οι άνθρωποι γύρω μου. Προσπαθώ να παρατηρώ τη παραμικρή λεπτομέρεια και να ψάχνω ατελείωτες αναγνώσεις για καθετί.
-Πως θα ζωγραφίζατε την Ελλάδα του σήμερα. Χρώματα, γραμμές, υφή;
Νομίζω πως δε θα την ζωγράφιζα, αλλά θα την απέδιδα με μια installation. Μια εικόνα δε θα ήταν αρκετή για να αποδοθεί ο πλούτος της. Θα ήθελα ο θεατής να ταξιδέψει μέσα σε μια εικαστική εγκατάσταση, όπου το απόλυτο συναίσθημα θα είναι μονόδρομος.
-Μιλήστε μας για τις εκθέσεις που έχετε συμμετάσχει. Τι έχετε αποκομίσει και με ποια κριτήρια επιλέγετε τις δράσεις όπου συμμετέχετε;
Μέχρι στιγμής έχω 3 ατομικές εκθέσεις και πάνω από 30 συμμετοχές σε ομαδικές εκθέσεις. Οι εκθέσεις είναι ο πυρήνας της τέχνης στην κοινωνία. Αν δεν κάνουμε εκθέσεις, δε θα μπορέσουμε να απλώσουμε την τέχνη στην κοινωνία και η κοινωνία χρειάζεται την τέχνη, γιατί είναι ένας βασικός τρόπος να μεταμορφώσεις την ψυχή του ανθρώπου. Ανάλογα με το κύρος και την αξιοπιστία του εκάστοτε φορέα επιλέγω και τη συμμετοχή.
– Πως είναι να ξέρεις ότι σε παρατηρεί το κοινό; Σας αγχώνει;
Καθόλου. Το βρίσκω μαγικό. Για αυτό με συγκινεί και η performance. Η αλληλεπίδραση με το κοινό είναι από τα πιο ουσιαστικά στοιχεία της καλλιτεχνικής διαδικασίας.
-Θα θέλαμε να μοιραστείτε μαζί μας μια συμβουλή επιτυχίας.
Την αδιάκοπη εργασία. Η πολλή δουλειά είναι αυτό που θα φέρει την καλή δουλειά.
-Είστε Υποψήφια Διδάκτορας στην Σχολή Καλών Τεχνών Φλώρινας. Ποιο είναι το θέμα που μελετάτε;
Μελετάω μέσα από το έργο δύο μεγάλων ζωγράφων της περιοχής μας, του Γιώργου Χατζάκη από την Κοζάνη και του Στερίκα Κούλη από τη Φλώρινα το εικαστικό γίγνεσθαι των δύο αυτών πόλεων. Είναι ένα θέμα που δεν ξέρω αν το επέλεξα εγώ ή αν αυτό επέλεξε εμένα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Κοζάνη, έχοντας όμως Φλωρινιώτικη καταγωγή από τη πλευρά του πατέρα μου. Ήθελα, λοιπόν, να ασχοληθώ με ένα θέμα που ερευνητικά να προσφέρει ένα λιθαράκι στην Ιστορία της Τέχνης του τόπου μου.
Σας ευχαριστώ πολύ που μοιραστήκατε μαζί μας σκέψεις και βιώματα .Έχουμε την ευθύνη να γινόμαστε παραδείγματα για όλους τους ανθρώπους ,ιδιαίτερα τους νέους και να δείχνουμε δρόμους στα αδιέξοδά τους.
Της Λαμπροπούλου Βάιας
