Η γυναίκα και η Σακελλαροπούλου

Η επιλογή της Αικατερίνης Σακελλαροπούλου είναι κατ’ αρχήν πολύ θετική. Είναι η πρώτη φορά που φαίνεται ότι θα υπάρξει σύμπνοια απόψεων μεταξύ των περισσοτέρων κομμάτων. Η πρώτη που δεν ακούγονται από το πρώτο λεπτό της ανακοίνωσης αρνητικά σχόλια. Η πρώτη φορά που προτείνεται γυναίκα για πρόεδρος.
Αυτό το τελευταίο, όμως, που λέμε και ξαναλέμε κανονικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει ως σημείωση, ούτε καν ως αστερίσκος. Τι θα πει ότι είναι καλό που είναι γυναίκα; Η Σακελλαροπούλου επιλέχθηκε και θα κριθεί γι’ αυτό που είναι. Ως τώρα ως επιστήμονας και δικαστής και στο μέλλον ως εγγυήτρια του πολιτεύματος. Δεν θα κριθεί με την έμφυλη ιδιότητα, γιατί πολύ απλά η ιδιότητα αυτή δεν αφορά τη «δουλειά» για την οποία έχει επιλεγεί.
Κι όμως όλο το προηγούμενο διάστημα τη δημόσια συζήτηση περί την επιλογή του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας απασχόλησε και αυτό. Το να συμβολίζει δηλαδή κάτι το πρόσωπο σε σχέση με τα χαρακτηριστικά του και όχι με το διαμέτρημά του.
Πάμε άλλη μια φορά. Το να είναι ο/η πρόεδρος, γυναίκα, ή μαύρος, ή άνθρωπος με αναπηρία ή από την Lgbt κοινότητα δεν πρέπει να μας απασχολεί. Δεν είναι θέμα πολιτικής ορθότητας. Είναι θέμα αξιοσύνης.
Ιωάννα