«Φέτος είναι η χρονιά που διαπιστώνουμε μια αυξανόμενη απήχηση του περιοδικού. Ιδιαίτερη αποδοχή είχαν τα άρθρα που αναφέρονται στην τοπική παράδοση, στις ιστορίες και στους στίχους των παιδιών.»
Το διαδικτυακό περιοδικό «Γραφίς Γαλατινής και Εράτυρας Γραφείς» είναι ένα περιβάλλον δομημένο με άρθρα, εικόνες και απόψεις, με λογοπαίγνια και ιστορίες, που με την πολυμεσικότητά του αποκαλύπτει τη δουλειά των παιδιών και την παιδεία που έλαβαν. Παιδιά που μαθαίνουν να εργάζονται και να δημιουργούν. Το Γυμνάσιο Γαλατινής και παράρτημα Εράτυρας, με συντονίστρια του πολιτιστικού προγράμματος τη θεολόγο Κωνσταντινίδου Σέβη, παράγει διαδικτυακό λογοτεχνικό πολιτισμό.
- Τι είναι το “Γραφίς Γαλατινής και Εράτυρας Γραφείς”, κ. Κωνσταντινίδου;
Το «Γραφίς Γαλατινής και Εράτυρας Γραφείς» είναι ένα ηλεκτρονικό περιοδικό που έχει δημιουργηθεί στο Σχολικό Δίκτυο μέσα στα πλαίσια των πολιτιστικών προγραμμάτων του σχολείου μας. Το Γυμνάσιο Γαλατινής και παρ. Εράτυρας για τρίτη χρονιά συνεχίζει το πρόγραμμα αυτό,δίνοντας τη δυνατότητα στους μαθητές του να δουλέψουν πάνω σε κάτι που τους αρέσει. Στο πρόγραμμα συμμετέχουν άλλες δύο καθηγήτριες, η κ. Μήτου Παναγιώτα, φιλόλογος, και η κ. Ζάμπρου Δήμητρα, καθηγήτρια Αγγλικών. Ιδιαίτερη είναι η στήριξη που μας προσφέρει ο Διευθυντής του σχολείου μας, κ. Παντσίδης Χρήστος, αλλά και η κ. Ζησοπούλου Βασιλική, καθηγήτρια Πληροφορικής, με τις κοινοποιήσεις τους. Μέχρι τώρα τα παιδιά έχουν δημιουργήσει 14 τεύχη. Φέτος, ξεκινώντας από τον Ιανουάριο, μετράμε 5 τεύχη από τα οποία τα 4 έχουν δημιουργηθεί κατά την περίοδο της καραντίνας. Τις προηγούμενες χρονιές το πρόγραμμα μας έδωσε τη δυνατότητα να κάνουμε δυο εκπαιδευτικές επισκέψεις με ιδιαίτερο χαρακτήρα. Μπορείτε να περιηγηθείτε στον χώρο του περιοδικού μας εδώ.
- Πώς προέκυψε η ιδέα; Τα παιδιά την αγκάλιασαν εξ αρχής;
Στην προσπάθειά μας να ασχοληθούμε με ένα πρόγραμμα που θα τραβούσε το ενδιαφέρον των παιδιών και θα τους έκανε να εργαστούν με χαρά, σκεφτήκαμε να αξιοποιήσουμε την τεχνολογία και να τους δώσουμε τη δυνατότητα να δουλέψουν και από το σπίτι με τον υπολογιστή τους ή το κινητό τους, κάτι που γενικά τους ενθουσιάζει. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα εξασφάλιζε μια ευελιξία και μια ευκολία στην ολοκλήρωσή του, καθώς δεν απαιτούσε μεγάλες εργασίες πάνω σε ένα θέμα, κάτι εξοντωτικό μέσα στο γενικότερο πλαίσιο των σχολικών μαθημάτων. Ήταν εύκολο και διασκεδαστικό, όπως τουλάχιστον προέκυψε από τις τελικές τους εκτιμήσεις.
- Τι είδους δυσκολίες αντιμετωπίσατε εσείς ως υπεύθυνη καθηγήτρια αλλά και τα παιδιά στα πρώτα στάδια αυτού του εγχειρήματος;
Μια από τις πρώτες δυσκολίες ήταν το ωράριο εργασίας του προγράμματος. Όλα τα προγράμματα που τρέχουν στα Γυμνάσια δεν συμπεριλαμβάνονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα. Χρειάστηκε λοιπόν να καθοριστεί μια συγκεκριμένη ημέρα που θα βρισκόμασταν προκειμένου να συζητούμε την πρόοδο του περιοδικού. Ένα άλλο θέμα ήταν η εξοικείωση με τις οδηγίες χρήσης που δώσαμε, δηλαδή αναλυτικά βήματα για το πώς ανεβάζεις άρθρα και εικόνες, καθώς χρειαζόταν χρόνος κατανόησης. Επίσης, η αναζήτηση θέματος για τα άρθρα τους ήταν κάτι που τους δυσκόλευε στην αρχή, οπότε καθιερώσαμε να δίνουμε ένα γενικό θέμα σε κάθε τεύχος ως πλαίσιο εργασίας. Η δημιουργία ομάδων ήταν ένα άλλο ζήτημα, αλλά αυτό λύθηκε με την προσωπική τους επιλογή. Προχώρησαν μόνοι τους σε ομάδες των τεσσάρων ατόμων.
- Σε ποιους απευθύνεστε; Υπάρχει κάτι παρόμοιο σε άλλη σχολική κοινότητα της Κοζάνης;
Αρχικά στους ίδιους τους μαθητές του σχολείου μας αλλά και στην ευρύτερη σχολική κοινότητα της Γαλατινής και της Εράτυρας. Στη συνέχεια, μας ενδιαφέρει πολύ η προβολή του έργου μέσα στην κοινωνία στην οποία ζούνε, καθώς η σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία είναι κάτι που υποστηρίζουμε ιδιαίτερα. Είναι πολύ σημαντικό να φαίνεται η δουλειά τους, να τη διαβάζουν οι γονείς, οι παππούδες-γιαγιάδες, συγγενείς και φίλοι. Μας ενδιαφέρει λοιπόν όλο το Βόιο, η ευρύτερη περιοχή της Κοζάνης αλλά και παραπέρα, καθώς τα σχολικά περιοδικά ανήκουν σε μια πανελλαδική κοινότητα και φαίνεται κάθε νέο τεύχος που δημοσιεύεται. Περιοδικά μπορεί να δημιουργήσει κάθε σχολική μονάδα, στην Κοζάνη πρέπει να υπάρχουν σε κάποια σχολεία.
- Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείται για να ανεβεί ένα άρθρο στο περιοδικό;
Συνήθως ορίζουμε το θέμα. Τα παιδιά εργάζονται σε ομάδες, είναι ομαδική η εργασία τους. Φέτος λόγω των ιδιαίτερων καταστάσεων, εργάστηκαν περισσότερο μεμονωμένα κι όχι τόσο συνεργατικά. Γράφουν, λοιπόν, το άρθρο τους, το ελέγχουν και μας το στέλνουν για τελικό έλεγχο, κυρίως ορθογραφικό. Όσο λειτουργούσε το σχολείο, μας δίνανε τα κείμενα την ώρα της συνάντησής μας, τώρα μέσω e-mail. Αφού διορθώσουμε το κείμενο, το επιστρέφουμε για να το ανεβάσουν στο περιοδικό. Ανεβάζουν το κείμενο και την εικόνα που επιλέγουν. Στη συνέχεια μας ενημερώνουν, μέσω μιας ομάδας που έχουμε στο messenger για άμεση επικοινωνία, ότι έχουν ανεβάσει το άρθρο και εμείς κάνουμε τον τελευταίο έλεγχο. Τέλος, ανεβάζουμε το άρθρο τους και στη σελίδα που έχει το σχολείο μας στο facebook, γεγονός που βοηθάει να προβληθεί η δουλειά τους. Ιδιαίτερη έμφαση έχουμε δώσει από την αρχή του προγράμματος στο θέμα της πνευματικής ιδιοκτησίας. Έτσι, αναφέρουν πάντα πηγή κειμένου, αν έχουν πάρει πληροφορίες από κάπου, και πηγή φωτογραφίας. Οι φωτογραφίες των άρθρων είναι είτε δικές τους είτε από ιστότοπους με ελεύθερη διανομή, όπως το pixabay, είτε από φίλους ερασιτέχνες φωτογράφους. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω και να ευχαριστήσω για τη διάθεση των φωτογραφιών τους στο περιοδικό μας την Ποζουκίδου Καλλιόπη και τη Ζτούπα Χαρούλα.
- Ποιο είναι το κυριότερο όφελος των παιδιών από το πρόγραμμα αυτό;
Θεωρώ πολύ σημαντική τη συνεργασία ανάμεσα στα μέλη της ομάδας, αν και φέτος αναγκαστήκαμε να δουλέψουμε, όπως ήδη ανέφερα, μεμονωμένα. Επίσης, το παιχνίδι με τις λέξεις -γιατί παιχνίδι είναι να δημιουργήσεις μια ιστορία, ένα άρθρο- τους μαθαίνει πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει το γράψιμο ως μέσο έκφρασης αλλά και ο έλεγχος αυτών που γράφουμε. Εξίσου ουσιαστική είναι η εξοικείωση με τον δημοσιογραφικό κώδικα, η αναφορά στις πηγές, η ευθύνη που έχουν για αυτά που γράφουν, η ενημέρωση για νέα θέματα, η αναζήτηση. Ακόμη και τη χρήση του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου τη θεωρώ πολύ βασική. Μπορεί οι μαθητές να έχουν κινητά και να παίζουν παιχνίδια, αλλά λίγοι ξέρουν να αξιοποιούν πρακτικά τις δυνατότητες της τεχνολογίας, να στείλουν ένα e-mail. Κυρίως, όμως, θα έλεγα είναι η ηθική ικανοποίηση που βιώνουν από τη δημοσίευση της εργασίας τους και το ότι μαθαίνουν να προσπαθούν, να δημιουργούν και να χαίρονται για το αποτέλεσμά τους. Κι αυτό θεωρώ σημαντικότερο, να μαθαίνεις και να αισθάνεσαι όμορφα.
- Ποιες θεματικές ενότητες προτιμάνε τα παιδιά να δουλεύουν; Έχει ανταπόκριση στο αναγνωστικό κοινό;
Η αλήθεια είναι ότι πράγματι έχουν προτιμήσεις στα άρθρα τους. Γράφουν με χαρά για προσωπικές δραστηριότητες, για τα χόμπι τους. Επίσης, τους αρέσει να αναφέρονται σε έθιμα και παραδόσεις της περιοχής, τραγούδια και συνταγές. Καταγράφουν με ευχαρίστηση εντυπώσεις από εκδρομές, τον ενθουσιασμό τους για το νέο που μπαίνει στη ζωή τους. Ιδιαίτερα το τεύχος με τους στίχους για τον κορονοϊό είχε μεγάλη απήχηση στα παιδιά αλλά και στο αναγνωστικό κοινό μας. Έγραψαν στίχους με μεγάλη ευκολία. Όσον αφορά το αναγνωστικό κοινό, φέτος είναι η χρονιά που διαπιστώνουμε μια αυξανόμενη απήχηση του περιοδικού. Ιδιαίτερη αποδοχή είχαν τα άρθρα που αναφέρονται στην τοπική παράδοση, στις ιστορίες και στους στίχους των παιδιών.
- Κ. Κωνσταντινίδου, είδαμε πως υπάρχουν άρθρα στα τεύχη και κατά την περίοδο του εγκλεισμού με τον τόσο οικείο πια τίτλο «Μένουμε σπίτι», είναι αυτό ένα αποκούμπι και μια διέξοδος για τα παιδιά;
Πολύ σωστά, κ. Λαμπροπούλου, παρατηρήσατε. Αυτήν τη χρονιά δημιουργήσαμε, μέχρι τώρα, πέντε τεύχη. Τα τέσσερα από αυτά προέκυψαν την περίοδο του εγκλεισμού. Δώσαμε το σύνθημα σε όλα «Μένω σπίτι και…» σε μια προσπάθεια να εξοικειωθούν τα παιδιά με τη νέα κατάσταση, να καταλάβουν ότι πρέπει να μείνουν στο σπίτι. Προσπαθήσαμε να αποτελέσει το περιοδικό κίνητρο απασχόλησης, μια δυνατότητα να κρατηθούν ενεργοί οι μαθητές μας και να μην αφεθούν στην αεργία. Ήδη πολύ πριν στηθεί η ηλεκτρονική τάξη, αυτοί μέσω της ομάδας του messenger, άρχισαν να δουλεύουν τα άρθρα τους για το τεύχος. Αυτό, ταυτοχρόνως, τους εξασφάλισε ένα παράθυρο στον κόσμο, μια φωνή δική τους, έναν αντιπερισπασμό στον φόβο και μια νέα ματιά στην διαμορφωμένη κατάσταση. Στους στίχους που έγραψαν φαίνεται καθαρά η αποδοχή του σοβαρού και η ανάγκη επίδειξης ευθύνης.
- Ποιοι είναι οι προβληματισμοί τους για την περίοδο των μέτρων περιορισμού κι ποια τα όνειρά τους για τις ημέρες μετά την άρση των μέτρων; Εκφράζονται;
Πράγματι, η κατάσταση αυτή γέννησε προβληματισμούς, οι οποίοι εκφράστηκαν στα κείμενά τους∙ ειδικότερα στους στίχους που έγραψαν, στους πίνακες που διάλεξαν, στα ημερολόγια καραντίνας που θα ανεβάσουμε στο επόμενο τεύχος. Η έλλειψη της μεταξύ τους επικοινωνίας, η αδυναμία ενασχόλησης με δραστηριότητες εκτός σπιτιού, το ίδιο το σχολείο, η διαμόρφωση της νέας κατάστασης με e-class και webex, η αγωνία για την εξέλιξη των μαθημάτων και της σχολικής χρονιάς. Όλα αυτά καταγράφονται στα κείμενα που προέκυψαν την περίοδο αυτή.
- Οι γονείς στηρίζουν το έργο σας; Με ποιόν τρόπο;
Οι γονείς πάντα είναι δίπλα στο σχολείο μας, σε κάθε προσπάθεια που κάνει. Η αλήθεια είναι ότι παρατηρείται μια αυξανόμενη στήριξη στο περιοδικό. Οι γονείς παρουσιάζονται πιο δραστήριοι από τις άλλες χρονιές, ίσως εξοικειώθηκαν και οι ίδιοι περισσότερο τώρα με το περιοδικό. Διαβάζουν τα άρθρα των παιδιών τους και τα κοινοποιούν στο δικό τους fb, προβάλλοντας τη δουλειά τους. Αρχίζουν να υπάρχουν σχόλια και να μοιράζονται τη χαρά τους με άλλους γνωστούς.
- Ποιος είναι ο στόχος σας για την εξέλιξη του «Γραφίς Γαλατινής και Εράτυρας Γραφείς»;
Μας ενδιαφέρει η συνέχεια του προγράμματος και η εδραίωση του περιοδικού ως ένας χώρος έκφρασης του σχολείου μας και καταγραφής των δράσεων μας. Στόχος μας είναι περισσότερα επικαιροποιημένα άρθρα και η άμεση σύνδεση του περιοδικού με ανθρώπους και έντυπα του δημοσιογραφικού χώρου. Ήδη φέτος είχαν σχεδιαστεί δράσεις που θα έφερναν τα παιδιά σε επαφή με τυπογραφεία προκειμένου να γνωρίσουν από κοντά τη δουλειά που γίνεται εκεί αλλά λόγω κατάστασης ματαιώθηκαν. Παραμένει, λοιπόν, μελλοντικός στόχος η επίσκεψη σε τυπογραφεία. Επίσης, φιλοδοξούμε να προχωρήσουμε σε συνεντεύξεις με εν ενεργεία δημοσιογράφους, για να λύσουν τα παιδιά απορίες και να μάθουν περισσότερα για τον τρόπο εργασίας τους. Θα μπορούσατε να είστε εσείς, κ. Λαμπροπούλου, η πρώτη που θα μας παραχωρούσε μια συνέντευξη για τον τρόπο εργασίας ενός δημοσιογράφου!
- Με μεγάλη μου χαρά και τιμή να είμαι η πρώτη συνέντευξη των παιδιών. Τι συμβουλή θα δίνατε σε αυτά τα παιδιά που θα ήθελαν να ακολουθήσουν την επαγγελματική πορεία του δημοσιογράφου, συντάκτη και ρεπόρτερ στο μέλλον;
Νομίζω την ίδια συμβουλή που θα αφορούσε κάθε επιλογή επαγγέλματος. Πρώτα από όλα αγάπη για το ίδιο το αντικείμενο. Η επιλογή του επαγγέλματος, πιστεύω, θα πρέπει να συνδέεται κυρίως με την έφεση και το πάθος μας για αυτό και λιγότερο με τις επαγγελματικές προοπτικές που τυχόν μας εξασφαλίζει. Το να κάνεις αυτό που θέλεις, σου δίνει ταυτοχρόνως και τη δύναμη να αγωνιστείς για αυτό. Θα ήθελα μια ανθρωπιστική παιδεία που σέβεται τα θέλω του μαθητή και τον βλέπει ως πρόσωπο παρά μια στυγνή επαγγελματική εκπαίδευση που οδηγεί σε ένα βιοποριστικό επάγγελμα. Στη συνέχεια, ειδικότερα για το επάγγελμα του δημοσιογράφου θα εστίαζα στη συναίσθηση της ευθύνης, στις αρχές της εντιμότητας, στον έλεγχο των πηγών. Τελικά, πιστεύω ότι παίρνεις από τη ζωή αυτό που εσύ θες. Κι αν αυτό που θες, είναι να παίζεις υπεύθυνα με τις λέξεις, παίξε! Παίξε υπεύθυνα! Αυτό θα τους έλεγα.
Σας ευχαριστούμε πολύ για τις ερωτήσεις σας!
Αισθάνομαι την ανάγκη να πω «Μπράβο’ σε όλους όσους είστε υπεύθυνοι για αυτή τη δράση. Σκεπτόμενοι μαθητές γίνονται σκεπτόμενοι πολίτες. Αυτό είναι και ένα αισιόδοξο μήνυμα για το μέλλον μας. Σας ευχαριστώ κ. Κωνσταντινίδου Σέβη για όσα μας είπατε. Είναι ένα σπουδαίο εγχείρημα για την εκπαιδευτική κοινότητα.
