Οι πολιτικοί είναι για να κάνουν πολιτική. Aλλες φορές μαξιμαλιστική κι άλλες ρεαλιστική. Ανάλογα με το πόσο “τους παίρνει” να προωθήσουν αιτήματα σε ένα κόσμο που δεν είναι δίκαιος και στον οποίο οι συμμαχίες παίζουν καθοριστικό ρόλο.
Το συναίσθημα και η αντίληψη της πραγματικότητας με βάση το τι θέλει η κοινή γνώμη είναι καθοριστικό γι’ αυτούς.
Οι επιστήμονες είναι για να θέτουν τα ζητήματα στη βάση της τεκμηρίωσης, αναζητώντας πάντοτε τη σχέση αιτίου-αιτιατού και βάζοντας σε δεύτερη μοίρα το θυμικό.
Συχνά η επιστήμη στρατεύεται για να υπηρετήσει στόχους πολιτικής ή εθνικού συμφέροντος. Eτσι παράγεται η εθνική ιστορία και προάγονται διπλωματικοί στόχοι.
Ο καθένας έχει δικαίωμα να πει την άποψή του και να τη βασίσει κάπου. Αρκεί να έχει ξεκαθαρίσει το ρόλο μέσα στον οποίο λέει αυτά που λέει και να είναι έτοιμος να εισπράξει τις συνέπειες.
Τα μπερδέματα και τα προβλήματα ξεκινούν όταν κάποιοι μιλούν επικαλούμενοι την επιστήμη, ως πολιτικοί που χαράσσουν εθνική στρατηγική. Aρα εκφράζοντας το θυμικό και το περί δικαίου αίσθημα του συνόλου.
Τότε το μόνο που προσφέρουν είναι ένα μια άνευ λόγου και αιτίας συζήτηση, η οποία κάνει μεγάλο κακό σε μια χώρα, στην οποία οι χαρακτηρισμοί είναι εύκολοι και χωριζόμαστε σε στρατόπεδα για ψύλλου πήδημα.
Ιωάννα
[email protected]
