Το κράτος, οι θεσμοί έχουν συνέχεια. Ασφαλώς το βάρος της σφαίρας τους, ως άλλοι Άτλαντες, σηκώνουν τα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τους θεσμούς και τους δίνουν υπόσταση.
Γελοία τα πρόσωπα, ξεφτίζουν οι θεσμοί. Στιβαρά τα πρόσωπα, εξυψώνονται οι θεσμοί. Το έχουμε ζήσει πολλές φορές αυτό, άλλοτε με σπουδαία και αισιόδοξα αποτελέσματα (πχ. δίκη Χρυσής Αυγής) και άλλες με στενάχωρες και δυσάρεστες καταστάσεις που δεν θέλουμε να θυμόμαστε.
Τα πρόσωπα, λοιπόν, θα πρέπει να διασφαλίζουν την αδιατάρακτη συνέχεια των θεσμών ξεκινώντας, υλοποιώντας και ολοκληρώνοντας με τις πρωτοβουλίες τους έργα και υπηρεσίες προς τους πολίτες που υπηρετούν. Οι πρωτοβουλίες αυτές ή και τα έργα δεν τους ανήκουν, αφού ανήκουν ως αποτελέσματα στους πολίτες.
Για το λόγο αυτό δεν θα πρέπει να έχουν καμία αγωνία να μας υπενθυμίζουν την δική τους συνεισφορά, γιατί αυτή είναι κοινό κτήμα μέσα από τον τόπο που πιάνουν τα έργα.
