Η τέχνη της σιωπής

2 Min Read

Το διαδίκτυο θαρρείς και άνοιξε το κουτί της Πανδώρας σε σχέση με τη διάχυση της πληροφορίας. Ξαφνικά, χιλιάδες άνθρωποι, μέχρι τότε απόλυτα εξοικειωμένοι και ικανοποιημένοι με το ρόλο του δέκτη, αντιλήφθηκαν τι σημαίνει να γράφεις δημόσια.
Πολλοί τροφοδοτούμενοι από μια ναρκισσιστική επιθυμία να δουν τον εαυτό τους να (ανα)δημοσιεύεται, ενώ άλλοι σίγουροι ότι έχουν κάτι να πουν. Το αυτό ισχύει για όλους μας, μηδενός και μηδεμιάς εξαιρουμένης.
Κρινόμαστε, λοιπόν, για τα όσα λέμε, αλλά και για τα όσα δεν λέμε. Αυτά, δηλαδή, που μένουν στη σφαίρα της σιωπής, γιατί δεν αξίζει να ειπωθούν ή δεν έχει φτάσει ακόμα η κατάλληλη στιγμή για να κατακτήσουν τη θέση που τους αξίζει στη δημόσια σφαίρα.
Ο διαχωρισμός αυτός κάνει και τη διαφορά και δίνει αξία στα γραφόμενα του καθενός. O σωστός συγχρονισμός (timing) δηλαδή.
Όσους, λοιπόν, τους συνεπήρε πρόσφατα ο οίστρος του επικοινωνείν δημοσίως, καλό είναι να ξεκινούν με αυτή την πρώτη αρχή της αποτελεσματικής επικοινωνίας που συνοψίζεται στο «μίλα μόνο όταν έχεις κάτι να πεις». Ειδικώς για τους πολιτικούς και όσους κατ’ επάγγελμα ασχολούνται με το δημόσιο λόγο, η αρχή αυτή αποδεικνύεται σωτήρια και μπορεί να τους γλιτώσει από την αμηχανία της συνειδητοποίησης του άκαιρου ή του άτοπου της τοποθέτησής τους.

Μοιραστείτε την είδηση