Είναι η Μεγάλη Εικόνα που δεν αντικρίζεις, είναι η ανοχή σου στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ 3 χρόνια μετά το τραγικότερο λάθος της μεταπολίτευσης, είναι η νεωτερική σου νοοτροπία. Συμπατριώτη και συνάμα συνάνθρωπε πλησιάζουν εκλογές και η νοοτροπία σου δεν έχει βελτιωθεί ούτε στο ελάχιστο. Καταδικάζεις τον φιλόπατριν που παρευρέθηκε στο συλλαλητήριο, αλλά ανέχεσαι τον προδότη και τον ψεύτη που έριξε την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου με την μάσκα του σκληρού διαπραγματευτή. Που μόνο σκληροί δεν αποδείχθηκαν. Διέγραψαν από το λεξιλόγιο τους την λέξη “όχι” και τα υπέγραψαν όλα. Ιδού λοιπόν πως έκλεισε και η τρίτη αξιολόγηση. Και τώρα; Και τώρα σου παίρνουν το σπίτι, σε αναγκάζουν να κοιμάσαι με 3 κουβέρτες και μπουφάν και αυτοί συνεχίζουν να κυβερνούν με την ίδια αλαζονεία αγκαλιάζοντας σφιχτά τις καρέκλες τους. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά συνεχίζουν να ρίχνουν κι άλλη λάσπη στον ανεμιστήρα, ονομάζοντας την υπόθεση Novartis ως “σκάνδαλο”. Όχι Αλέκση. Σκάνδαλο είναι η παραβίαση του Συντάγματος. Σκάνδαλο είναι η υποτίμηση των δημοκρατικών θεσμών. Γεγονότα οικεία σε εσένα και τους συνεργάτες σου. Θέλοντας να ενημερώσω κάποιον που ενδεχομένως να μην παρακολούθησε το “θέατρο παραλόγου”,το “σκάνδαλο” Novartis είναι άλλο ένα επικοινωνιακό τέχνασμα της Αριστεράς. Ο λαός έχει πάρει πολύ καλά το μάθημα του μέσα από τέτοια γεγονότα από το 1989 μέχρι σήμερα.
Το μείζον όμως είναι η διχόνοια που σου έχουν σπείρει. Αν αχνοφαίνονταν έστω και λίγο στο πεδίο σου η Μεγάλη Εικόνα θα αδιαφορούσες για αυτά που σου έταξαν και υποσχέθηκαν πως θα σου παραχωρήσουν για το άμεσο μέλλον και θα νοιαζόσουν περισσότερο για το έμμεσο. Θα νοιαζόσουν για την εποχή που θα βγουν τα παιδιά σου στην αγορά εργασίας. Και δεν μιλώ με γενικότητες και αοριστίες. Ο σύντροφος σας, από τις πλατείες των Αγανακτισμένων που σύχναζε και φώναζε “κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη” τώρα συχνάζει περισσότερο σε σαλόνια, έχει υπογράψει μέτρα λιτότητας των οποίων θα είμαστε δέσμιοι για τα επόμενα 70 χρόνια τουλάχιστον. Αλλά θα έρθουν να ζητήσουν την ψήφο σου. Έλληνα πρόσεχε, αν αφήσεις και αυτήν την κάλπη στα χέρια των απαίδευτων και των εύκολα χειραγωγήσιμων, τελείωσες. Και επειδή η πολιτική δεν είναι μόνο οικονομία, ας πάμε και σε κάτι που θεωρώ πιο σημαντικό.
Έψαξα βαθιά μέσα μου, παρατήρησα νέους, μεσήλικες και ηλικιωμένους και κατέληξα πως απουσιάζει από την ζωή μας μια δόση πειθαρχίας. Χρειαζόμαστε κάποιον να σφίξει τα λουριά μας. Πρέπει να πάψει να υπάρχει η λογική του “αν μπορείς να κλέψεις, κλέψε.”Και εδώ τίθεται και το ζήτημα της Ηθικής. Επειδή όμως την Ηθική την χρησιμοποιεί συχνά η κυβέρνηση τώρα τελευταία, συγχωρέστε με αλλά δεν θέλω να το αναλύσω περισσότερο γιατί θα κινδυνεύσω να χαρακτηριστώ ως γραφικός. Πρέπει να μάθεις να εκτιμάς την παιδεία και να μοχθείς για να αποκτήσεις κάτι. Ζούμε στην εποχή της εικόνας και Έλληνα αδυνατείς να κατανοήσεις πόσο κακό έχει κάνει στην χώρα σου το γεγονός αυτό. Οι νέοι δεν μπαίνουν στην διαδικασία να παιδευτούν, να μοχθήσουν, να κουραστούν. Θέλουν το έτοιμο, όπως τους το έχει διδάξει πολύ καλά ο πλασματικός κόσμος. Δεν βλέπουν την Μεγάλη Εικόνα, δεν βλέπουν τους εαυτούς τους στα τριάντα έτη τους, δεν έχουν όραμα, δεν έχουν πλάνο. Τα media δίδαξαν πως τίποτε δεν έχει σημασία αν δεν το βλέπουν οι άλλοι. Και από εκεί αρχίζουν όλα. Παραλληλίζω την κοινωνία μας με έναν κήπο. Αν τα μπουμπούκια σε έναν κήπο ζουν για το φαίνεσθαι και όχι για το είναι, τότε θα σαπίσουν τα σωθικά τους και αργά ή γρήγορα ολόκληρος ο κήπος. Διακρίνω λοιπόν πως κυριαρχούν κάποιες εφηβικές παθογένειες που κρατούν στάσιμους και “στο σκοτάδι” τους ανθρώπους που οφείλουν να κρίνουν με ώριμη σκέψη το μέλλον αυτής της χώρας. Θεωρώ παρ’ όλα αυτά, πως υπάρχει μια χρυσή εφεδρεία για την κοινωνία μας. Απαιτείται αμερόληπτη ενημέρωση, πολιτική και ταυτόχρονα εθνική συνείδηση, υπομονή και πάνω από όλα κόπος. Κλείνοντας θέλω να απευθυνθώ στους ανθρώπους που ευελπιστώ πως μπορούν να ανατρέψουν αυτήν την θλιβερή κατάσταση και συλλογικά να κυνηγήσουμε κάτι καλύτερο, στους νέους. Φοιτητές και μη, νέοι που τώρα έχετε βγει στην αγορά εργασίας και άνεργοι πτυχιούχοι, η μεγαλύτερη ευχαρίστηση στην ζωή είναι να γεύεσαι τις επιτυχίες που πέτυχες με το σπαθί σου. Προτείνω ενασχόληση με τα κοινά και ενημέρωση για την επικαιρότητα καθώς είναι σημαντικό να συνειδητοποιηθεί πώς για να δεις την πολυπόθητη Μεγάλη Εικόνα πρέπει να κυμαίνεσαι σε ένα ευρύ πλαίσιο, που έχει διαμορφώσει η παγκοσμιοποίηση και η νεωτερικότητα. Κυνηγήστε την ζωή, δημιουργήστε, οραματιστείτε και δώστε ουσιαστική βάση στην παιδεία, η οποία διαμορφώνει προσωπικότητες, υπεύθυνους πολίτες και συνειδήσεις.
Ο Γιάννης Ρουσόπουλος είναι προπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών.
