Ήσσων προσπάθεια και αμάθεια

2 Min Read

Έγραφα τον Αύγουστο του 2017:
Η υπόθεση της αξιολόγησης δεν είναι θέμα εμμονής σε ιδεοληψίες, ούτε προσκόλλησης σε διαδικασίες. Είναι θέμα ουσίας.
Πείτε πως έχετε ένα σοβαρό θέμα υγείας και θέλετε να επιλέξετε γιατρό. Πως θα τον επιλέξετε; Με κλήρωση;
Πείτε πως θέλετε να διαλέξετε έναν δάσκαλο για το παιδί σας. Πως θα κάνετε την επιλογή; Με κλήρωση;
Πείτε πως θέλετε να αναθέσετε τα λογιστικά σας σε κάποιο φοροτεχνικό; Πως θα τον βρείτε; Με κλήρωση;
Τα ερωτήματα θα μπορούσαν να συνεχίζουν για κάθε καθημερινή μας επιλογή που γίνεται στη βάση της αξιολόγησης. Της καθημερινής και εξαντλητικής αξιολόγησης των διαθέσιμων πόρων μέσα στην ελεύθερη αγορά.
Γιατί, λοιπόν, στο σχολείο να εκπαιδεύουμε τα παιδιά διαφορετικά. Μήπως για να ανακαλύψουν αργότερα ότι το μοναδικό περιβάλλον που η αξιολόγηση δεν έχει θέση είναι προφανώς αυτό του δημόσιου τομέα; Δεν είναι άδικο;
Αυτές οι σκέψεις έρχονται σε συνέχεια του Προεδρικού Διατάγματος που προβλέπει σημαιοφόροι και παραστάτες να επιλέγονται μετά από κλήρωση και όχι με βάση τη βαθμολογία, όπως ίσχυε μέχρι τώρα. Πριν μερικά χρόνια είχε καταργηθεί η εισαγωγή στα Πειραματικά σχολεία με βάση το βαθμό και προκρίθηκε η κλήρωση.
Μπορεί σε λίγο καιρό να γίνεται με κλήρωση και η εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Ποιος ξέρει; Αν αυτό που ενοχλεί είναι η γνώση και οι ικανότητες, τότε κλήρωση παντού…

Ιωάννα
[email protected]

Μοιραστείτε την είδηση