Διαβάσαμε με έκπληξη αυτές τις μέρες ότι η κρίση και τα σεξουαλικά σκάνδαλα δεν άφησαν ούτε τη Σουηδική Ακαδημία ήσυχη, η οποία για δεύτερη φορά, μετά το 1943 στο απόγειο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δεν απονείμει το βραβείο.
Τα σεξουαλικά σκάνδαλα φαίνεται να έχουν πλημμυρίσει τη θεματολογία των μέσων τα τελευταία χρόνια, ενώ πολλά είναι τα ινδάλματα του χώρου του κινηματογράφου, των γραμμάτων και των τεχνών, τα οποία κατεβαίνουν από το βάθρο, στο οποίο επί δεκαετίες στέκονταν, αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για παρενόχληση, αλλά και βιασμό.
Το ξέρουμε ότι δεν ζούμε σε αγγελικά πλασμένο κόσμο και ότι οι άνθρωποι των τεχνών είναι κι εκείνοι μέρος αυτού του κόσμου. Ωστόσο μια τέτοια απόφαση αποτελεί ένα ισχυρό ταρακούνημα για το κύρος και την αξιοπιστία θεσμών, όπως η Σουηδική Ακαδημία.
Και μπορεί η Ακαδημία να πήρε την απόφαση αυτή για να διασώσει το κύρος της, είναι, όμως, υπό συζήτηση το αν η επιλογή αυτή βοηθά προς αυτή την κατεύθυνση.
Κανένας θεσμός, ακόμα και αυτού του κύρους, δεν είναι υπεράνω υποψίας και αμόλυντος. Απλά σήμερα τα γεγονότα διαχέονται και μαθεύονται πολύ πιο γρήγορα, ξεσηκώνοντας αντιδράσεις και απαιτώντας αποφάσεις.
Απαραίτητο για τις κοινωνίες δεν είναι να σταματήσουν –έστω και παροδικά- οι θεσμοί, αλλά να φανεί ότι έχουν τη δυνατότητα να αντιμετωπίσουν δραστικά τα προβλήματά τους και να αποκαταστήσουν την τάξη.
