Ήθος, λόγος, πάθος έγραφε ο Αριστοτέλης ότι αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά του ρητορικού λόγου (Ρητορική Α΄). Το ήθος έχει να κάνει με την ηθική και την εντιμότητα του πομπού, ο λόγος με την ορθή λογική και την τεκμηρίωση και το πάθος με τα συναισθήματα που το επιχείρημα αφήνει.
Πρόκειται για χαρακτηριστικά που θα έπρεπε να διέπουν κάθε επικοινωνιακή, αλλά και κάθε δημοσιογραφική πράξη που παινεύεται ότι λειτουργεί για το δημόσιο συμφέρον και στο πλαίσιο της ελευθερίας έκφρασης.
Κι όμως, τα παραπάνω φαίνεται ότι αποτελούν ψιλά γράμματα στον ωκεανό των ατεκμηρίωτων αιτιάσεων, των βλακωδών τοποθετήσεων και της «λάσπης στον ανεμιστήρα».
Χαρακτήρες δολοφονούνται και ετυμηγορίες εκδίδονται χωρίς προηγούμενη δίκη με μερικά μόνο πατήματα του πληκτρολογίου.
Έχει γίνει πολύ εύκολο το να κατηγορήσεις ένα πρόσωπο και να το βγάλεις για δημόσιο λιθοβολισμό δια αναρτήσεων. Να δημιουργηθεί ένα θέμα που δεν υπάρχει επειδή κάποιος είπε κάπου κάτι.
Στα δικά μας τώρα. Ένας καθηγητής κατηγορείται και το Πανεπιστήμιο μπαίνει εν συνόλω στο κάδρο από έντυπα του επιπέδου «Μακελειού» ότι κρύβει το νέο «Φακελάκη» της Κοζάνης. Όλα αυτά χωρίς επώνυμη καταγγελία ή στοιχεία που θα μπορούσαν να γίνουν φάκελος δικογραφίας.
Τα συμπεράσματα δικά σας.
Λάσπη στον ανεμιστήρα
Μοιραστείτε την είδηση
