Μέσα στο αστικό

Αν δεν χρησιμοποιείς μέσα μαζικής μεταφοράς σε μεγαλούπολη, δεν έχεις πραγματική εικόνα για το τι συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία.
Προστατευμένοι στη μικρή μας πόλη, χρησιμοποιώντας κυρίως το αυτοκίνητο για την μετακίνηση, έχουμε συχνά μια διαφορετική εικόνα για τα πράγματα.
Μέχρι που μπαίνεις στο αστικό προς τις δυτικές συνοικίες της Θεσσαλονίκης που είναι γεμάτο απο ανθρώπους μεροκοματιάρηδες, πρόσφυγες και πρεζόνια και καταλαβαίνεις τι γίνεται, όταν εσύ νομίζεις ότι έχεις εικόνα για την κατάσταση.
Βλέπεις το πρεζόνι να δείχνει το γεμάτο μελανιές απο τα τρυπήματα χέρι του και με τη χαρακτηριστική εκφορά λόγου που έχουν οι άνθρωποι σε επήρεια να συζητά με τον φίλο του τη νοστιμιά που έχουν τα κεφτεδάκια της μάνας του.
Παρακολουθείς τον πρόσφυγα παραδομένο στις σκέψεις του, να κάνει ότι δεν βλέπει το ύφος της κυρίας που δυσανασχετεί με την μυρωδιά του και βάζει το χέρι της για να καλύψει μύτη και στόμα.
Ακούς τις ιστορίες καθημερινής απόγνωσης που αντιμετωπίζουν άνθρωποι που για έναν ασήμαντο για άλλους μισθό, παίρνουν τρία λεωφορεία και ξεκινούν απο τα χαράματα.
Βλέπεις, ακούς, μαθαίνεις και καταλαβαίνεις πώς είναι η ζωή, ώστε να μη νομίζεις ότι είναι μόνο αυτό που ζεις ή ακόμα χειρότερα αυτό που βλέπεις στην τηλεόραση.