Το αξίωμα «ο θάνατος σου η ζωή μου» δεν είναι μόνο νόμος της φυσικής ζούγκλας. Ισχύει και στην κοινωνική ζωή. Και μια από τις πλέον άθλιες μορφές του είναι ο μαυαγοριτισμός. Eνα φαινόμενο που το ζήσαμε έντονα σε τούτη την χώρα κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Οπότε, το να εκδηλώνονται και σήμερα τέτοια φαινόμενα, εις βάρος προσφύγων και λαθρομεταναστών, συνιστά μια απάνθρωπη συμπεριφορά, μια Yβρι ενώπιον του Θείου.
Ασφαλώς και υπάρχουν τέτοιες «δραστηριότητες» αισχροκέρδειας και εκμετάλλευσης του ανθρώπινου δράματος από κάποιους επιτήδειους ασυνείδητους. Που κατά τα άλλα θέλουν να χαρακτηρίζονται ως «χριστιανοί». H, ενδεχομένως, «προοδευτικοί». Τέτοιοι «άνθρωποι» υπάρχουν παντού και πάντοτε. Δεν με εκπλήσσει, για παράδειγμα το ότι βρίσκονται κάποιοι που πουλάνε ακόμη και πέντε ευρω ένα μπουκάλι νερό. Είναι κάτι που το γνώρισα ως στρατιώτης στην Κόρινθο, όταν είχε χαλάσει το σύστημα ύδρευσης του στρατοπέδου, και κάποιοι αετονύχηδες μας ζητούσαν πέντε δραχμές, το 1964, για ένα παγούρι νερό.
Από το σημείο αυτό, ως την «διαπίστωση» της κ. Χριστοδουλοπούλου ότι «τα νησιά πλουτίζουν από τους πρόσφυγες», φτάνουμε στα όρια μιας άλλης Yβρεως. Ενώπιον της ανθρωπιάς. Που, ελπίζω ότι, κυριαρχεί στα αισθήματα των ανθρώπων που ζουν στα ακριτικά νησιά μας. Πολλοί των οποίων είναι γόνοι προσφύγων της Μικρασιατικής καταστροφής.
Ας παύσουν επιτέλους να αλληθωρίζουν, επικεντρώνοντας την προσοχή τους σε τέτοια θλιβερά φαινόμενα, κάνοντας απαράδεκτες γενικεύσεις, εκείνοι που εκ θέσεως διαχειρίσθηκαν και φιλοδοξούν να ξαναχειρισθούν το τεράστιο αυτό πρόβλημα. Ας ασχοληθούν με την ουσία του προβλήματος. Το πώς δηλαδή θα λειτουργήσουμε ως ένα οργανωμένο ευρωπαϊκό κράτος για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Που δεν πρόκειται να κοπάσει, αλλα θα έχει ακόμη μεγαλύτερη έξαρση στο άμεσο μέλλον. Διότι στρατιές ανθρώπων θα επιχειρήσουν να εισέλθουν στον ελληνικό χώρο, δια θαλάσσης, πριν «αγριέψει» το χειμωνιάτικο πέλαγος.
Το καταραμένο «Δουβλίνο ΙΙ» καταρρέει εκ των πραγμάτων. Επομένως η ελληνική πολιτεία έχει κάθε δικαίωμα να διευκολύνει την προώθηση των προσφύγων προς τους τόπους του τελικού προορισμού τους. Προς την Βόρεια και Δυτική Ευρώπη. Διεκπεραιώνοντας ταχύτατα τις απαιτούμενες διαδικασίες.
Αλλα όταν η αντίληψη περί του προβλήματος κυμαίνεται από το «λιάζονται» ως την «τουριστική ατραξιόν» και τα νησιά που… «πλουτίζουν», της εν λόγω κυρίας και εκείνων που την επέλεξαν, τότε μην περιμένουμε τίποτε καλύτερο.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
[email protected]