Τις εξελίξεις στην Τουρκία, τις βλέπουμε από τη δική μας σκοπιά. Με την άνεση της αποστασιοποίησης. Και ειδικώς εγώ με την ανακούφιση από το γεγονός ότι ο Αλέξανδρος μου, διαβλέποντας «που το πάει ο Έρντογαν», έσπευσε, πέρυσι, να εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Αξίζει όμως να δούμε πως βλέπουν τα πράγματα κάποιοι άνθρωποι στην Τουρκία που δεν ανήκουν ούτε στις ορδές των θρησκόληπτων υποστηρικτών του Έρντογαν, ούτε επενδύουν τις ελπίδες για εκδημοκρατισμό σε στρατιωτικά πραξικοπήματα.
Επιτρέψτε μου σήμερα να φιλοξενήσω τις τρεις τελευταίες παραγράφους, από το κείμενο μιας Τουρκάλας δημοσιογράφου και συγγραφέως, με τιμητικές διακρίσεις για τις έρευνες της γύρω από ακανθώδη ζητήματα της τουρκικής κοινωνίας. Της Ετζέ Τεμελκουράν. Όπως δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» την Κυριακή:
Εμείς φοβόμασταν τη νύχτα που ξημέρωνε Σάββατο. Μόνο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν φοβόταν! Το αεροπλάνο του έκανε κύκλους για πολλή ώρα στον αέρα, όταν τελικά προσγειώθηκε στο αεροδρόμιο Ατατούρκ στην Ιστανμπούλ, μεταξύ των χιλιάδων ανθρώπων που τον περίμεναν εκεί βρισκόταν και ο γαμπρός του, ο υπουργός μας Ενέργειας Μπεράτ Αλμπαϊράκ. Ενώ η απόπειρα πραξικοπήματος που υποκινήθηκε από μία χούφτα στρατηγούς ολίσθαινε στο χάος, ενώ μαχητικά αεροσκάφη βομβάρδιζαν το Κοινοβούλιο στην Άγκυρα, ενώ γνώστες της Ιστορίας έκαναν συγκρίσεις με το Ράιχσταγκ, ήταν εντυπωσιακό πόσο ήρεμα αντέδρασαν εκείνοι οι δύο:
«Χάρη μάς κάνει ο Αλλάχ μ’ αυτό. Γιατί; Επειδή αυτό το περιστατικό θα φέρει μία εκκαθάριση στις ένοπλες δυνάμεις μας».
Μ’ αυτό ήταν σαφές σε τι χώρα θα ξυπνούσαμε το επόμενο πρωί. Σε μια χώρα, στην οποία κυκλοφορούν φωτογραφίες, που δείχνουν έναν από εκείνους, που κλήθηκαν να βγουν στους δρόμους για να υπερασπιστούν τη δημοκρατία, να κόβει το λαρύγγι σε έναν στρατιώτη που είχε παραδοθεί. Ήταν το πρωί μιας χώρας, στην οποία δεν ενισχύθηκε η δημοκρατία, αλλά ο Έρντογαν.
Κάποτε, οι σκοπιμότητες επέβαλαν στην ηγεσία του ΚΚΕ να χαρακτηρίζει …κεντρώο τον δικτάτορα της Αργεντινής Βιντέλα, θύματα του όποιου ανακαλύπτονται ακόμη σε ομαδικούς τάφους, ενώ χιλιάδες παραμένουν οι αγνοούμενοι. Βλέπετε ο ..καλός αυτός άνθρωπος έστελνε σιτηρά στην τότε Σοβιετική Ένωση.
Ελπίζω να μη δούμε κάτι ανάλογο από τον ΣΥΡΙΖΑ. Να μη βαφτισθεί «δημοκρατικός ηγέτης» ο Έρντογαν, προκειμένου να περάσει η παράδοση στη «δικαιοσύνη» του, εκείνων που ζήτησαν άσυλο στη χώρα μας.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
