Όσοι πίστεψαν ότι ο εγκλεισμός της καραντίνας θα αλλάξει τους ανθρώπους διαψεύστηκαν οικτρά. Η δίψα για ζωή και η επιστροφή στην κανονικότητα έκανε πιο ακόρεστους τους ανθρώπους. Όρμησαν να ρουφήξουν κάθε σταγόνα όσων στερήθηκαν και κατέληξαν να πνίγονται από τις ανικανοποίητες επιθυμίες τους. Η κοινωνία βουβή συνεχίζει την καθημερινότητά της, γεμάτη ερωτηματικά για το αύριο και απογοήτευση για το σήμερα.
Η ευγένεια άρχισε να σπανίζει και η ανθρωπιά τείνει να εξαφανιστεί. Ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του , το πορτοφόλι του και το στομάχι του. «Η δουλειά μας να γίνεται και δεν βαριέσαι, ποιος νοιάζεται για τους άλλους»…. Αυτή η δίψα για εξουσία, χρήμα και καλοπέραση δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ. Κοιλιόδουλοι και εραστές του μεσονυχτίου, αυτοί που πατούν επί πτωμάτων για να πετύχουν αυτό που θέλουν, χρησιμοποιώντας ανθρώπους και εκμεταλλεύοντας καταστάσεις. Βουτηγμένοι στο ψέμα και την υποκρισία , υπηρετούν πιστά το φαίνεσθαι και κρύβουν το είναι , γιατί αν το δει ο κόσμος θα τους σιχαθεί. Στην εποχή που μιλάμε για ισότητα των δύο φύλων , οι γυναίκες πρέπει να δείξουν λίγο κρέας για να βρουν δουλειά και τα προσόντα τους μπαίνουν στο συρτάρι μαζί με τα υπόλοιπα χαρτιά. Τα λάθος πρότυπα συνεχίζουν να εξαπλώνονται , οδηγώντας τους νέους σε συμπεριφορές που τους αναγκάζουν να αρνούνται τον εαυτό τους και να προσπαθούν να τον αλλάξουν για να αρέσουν. Το ψεύτικο απέκτησε αξία και το αληθινό έγινε ντεμοντέ.
Η καλή διάθεση και το χαμόγελο παρεξηγούνται και η άρνηση να αποδεχτείς αυτό που σου επιβάλλουν θεωρείται αγένεια. Κανείς δεν θα μας φιμώσει το στόμα και κανείς δεν θα μας αναγκάσει να υπηρετούμε τα δικά του θέλω και πιστεύω. Είναι μεγάλο κατόρθωμα να διατηρείς τις αρχές σου κι ας αναγκάζεσαι πολλές φορές να βρεθείς στο χείλος του γκρεμού. Κι αναρωτιόμαστε , λοιπόν, σε τι κόσμο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας , τι μαθήματα ζωής τους διδάσκουμε και τι είδους εφόδια τους δίνουμε για να μπουν στην αρένα της ακόρεστης κοινωνίας και να παλέψουν για τα όνειρά τους….
