Μονόδρομοι και κανονικότητα

Για πολλά χρόνια ζήσαμε με τις επιλογές «μονοδρόμων» που θα οδηγούσαν σε έξοδο από την κρίση. Τώρα επιστρέψαμε στην κανονικότητα. Ή μήπως όχι;
Εξακολουθούμε να χρειαζόμαστε ηγεσία και πυξίδα, εκτός από, άλλοτε νεφελώδεις και άλλοτε βαρύγδουπες, διατυπώσεις και διαπιστώσεις.
Και ηγεσία σημαίνει αποφάσεις που μπορεί να είναι και σε λάθος κατεύθυνση. Oποιος παίρνει αποφάσεις, κάνει λάθη και αφήνει δυσαρεστημένους. Είναι αδύνατον να διοικείς και να έχεις τους πάντες ευχαριστημένους. Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι αυτός που διοικεί κάτι δεν κάνει σωστά ή πολύ απλά δεν παίρνει αποφάσεις.
Αυτός, όμως, που δεν παίρνει αποφάσεις δεν είναι ηγέτης. Είναι διαχειριστής και μάλιστα αποτυχημένος των καταστάσεων που του έρχονται. Λένε ότι η διαφορά μεταξύ του ηγέτη και του μάνατζερ είναι ότι ηγέτης είναι αυτός που κάνει τα σωστά πράγματα, ενώ μάνατζερ αυτός που κάνει τα πράγματα σωστά.
Στην πραγματικότητα οι ηγέτες είναι άνθρωποι και ως άνθρωποι κάνουν λάθη. Επιτυχημένοι ηγέτες είναι όσοι στο τελικό «ταμείο» έχουν κάνει περισσότερα σωστά και λιγότερα λάθη. Αυτό που τους διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους είναι ότι ανοίγουν νέους δρόμους και δίνουν κατευθύνσεις, οδηγούμενοι από μια εσωτερική πυξίδα. Αντίθετα οι δήθεν ηγέτες κρύβονται πίσω από προφάσεις, δικαιολογίες, για να δικαιολογήσουν προσωπικές αδυναμίες και την έλλειψη προθυμίας να συγκρουστούν. Χωρίς συγκρούσεις, όμως, δεν σφυριλατούνται οι προσωπικότητες των ηγετών.
Ιωάννα