Η αξία της μόνωσης στη σοφίτα είναι η σημαντικότερη σε ένα σπίτι. Κάτω από τη σοφίτα, μπορεί να γίνει ένας χώρος με ωραία ατμόσφαιρα. Όποιος θα αποφασίσει να ξεκινήσει το έργο, θα πρέπει πρώτα να αφήσει το κρύο απ’ έξω. Οι εταιρείες μονωτικών υλικών μας δείχνουν τον τρόπο για να εφαρμοστεί σωστά η μόνωση της σοφίτας.
Αράχνες από δεκαετίες, στρώμα σκόνης χοντρό σαν το δάχτυλο, αυτή είναι η λυπηρή εικόνα της εγκαταλειμμένης σοφίτας. Και όμως η σοφίτα θα μπορούσε να προσφέρει στιγμές χαλάρωσης σε μια οικογένεια. Αν ανακατασκευάσουμε όλους τους χώρους κάτω από τα ζευκτά της σκεπής, θα δημιουργήσουμε μια προστασία από το κρύο και για το υπόλοιπο σπίτι. Και μόνο αυτός ο λόγος αρκεί. Υπάρχει, όμως, τουλάχιστον άλλος ένας λόγος: όποιος κατοικίσει κάτω από τα ζευκτά, μπορεί, με τη βοήθεια των λοξών τοίχων και με λιγότερα μέσα, να δημιουργήσει σύντομα μια ζεστή ατμόσφαιρα όπου να ζει κανονικά. Το πρώτο βήμα στο νέο χώρο κάτω από τη στέγη, είναι η μόνωση η οποία θα αποκλείσει το κρύο και θα συγκρατήσει τη ζεστασιά. Η εφαρμογή της μόνωσης απαιτεί επιμέλεια και γνώση των μονωτικών υλικών. Από τη λανθασμένη μόνωση δεν κρυώνουν μόνον οι ένοικοι, αλλά αυτή μπορεί να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες ζημιές στην ίδια την στέγη. Επομένως, η άτεχνη τοποθέτηση της μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα.
Κρύες γέφυρες προκαλούν μούχλες στο σπίτι.
Όπου γίνεται «γέφυρα ψύχους» υπάρχει και μούχλα, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε υγρασία και να σαπίσουν τα δοκάρια και οι τάβλες της στέγης. Ακόμη, είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθεί μούχλα στην τοιχοποιία. Η ύπαρξη αυτών των προβλημάτων εξαρτάται από το σημείο τήξεως. Αυτό γίνεται όταν η εξωτερική θερμοκρασία είναι κάτω από το μηδέν και, λόγω του θερμαινόμενου χώρου, η θερμοκρασία του τοίχου ανεβαίνει πάνω από το μηδέν. Έτσι, σχηματίζονται υδρατμοί, πού είναι η αιτία των βλαβών από την υγρασία. Το Α και το Ω στη μόνωση είναι η εξαέρωση. Δηλαδή, πίσω από κάθε μονωτική μάζα πρέπει να υπάρχει μια συνεχής ροή αέρος, ώστε να αποβάλλει από το κτίριο τη σχηματιζόμενη υγρασία.
Αποφεύγετε τη «γέφυρα ψύχους ».
Ένας βασικός κίνδυνος, είναι επίσης η «γέφυρα ψύχους». Όταν δηλαδή, ο μονωτικός μανδύας έχει κενά, διότι δεν μονώθηκαν σωστά τα ηλεκτρικά κανάλια ή οι ψευδοροφές κ.λπ. Στα σημεία αυτά διεισδύει το ψύχος μέχρι τον εσωτερικό τοίχο. Εκεί καταλήγουν οι υδρατμοί, πού στην αρχή δε διακρίνονται. Οι μαύροι λεκέδες από τη μούχλα προδίδουν την ελαττωματική μόνωση. Είναι επομένως βασικό κατά την ανακατασκευή της σοφίτας, να γίνει σωστός έλεγχος.
ΜΟΝΩΤΙΚΑ ΥΛΙΚΑ
Διογκωμένη πολυστερίνη. Η διογκωμένη πολυστερίνη ή EPS είναι πλάκες οι οποίες κατασκευάζονται από κόκκους πολυστερίνης. Το στερεό αυτό κατ’ ουσία υλικό, διογκώνεται με τη βοήθεια υδρογονάνθρακα (όχι με FCKW) στο 50πλάσιο του αρχικού του όγκου. Με άλλα λόγια η διογκωμένη πολυστερίνη αποτελείται κατά 98% από αέρα, γι’ αυτό ονομάζεται διεθνώς και airpop. Η διογκωμένη πολυστερίνη δεν παραμορφώνεται, και το βασικό, απωθεί την υγρασία. Αυτό καθιστά την τοποθέτηση του λεγόμενου ατμοφράκτη (που, μεταξύ των άλλων, εμποδίζει την υγρασία, στο στρώμα της μόνωσης) περιττή. Συνίσταται όμως η τοποθέτηση μιας μεμβράνης πολυαιθυλενίου (νάιλον), μεταξύ των αφρόπλακων και της εσωτερικής επένδυσης του χώρου. Έτσι, αυξάνεται η στεγανότητα κατά της σκόνης και του αέρα και εξουδετερώνονται μικρά κατασκευαστικά λάθη. Βασικό — όπως και σ’ όλα τα συστήματα μονώσεως — είναι η εξαέρωση. Εδώ, επαρκούν 2 εκ. Αν όμως πρόκειται να τοποθετηθεί, ανάμεσα στις τάβλες της σκεπής και τα δοκάρια, ταινία απορροφήσεως της τάσεως, τότε θα πρέπει να προβλέψουμε 4 εκ. Η τοποθέτηση των αφρόπλακων αρχίζει πάντα από κάτω, στην κεντρική δοκό. Το λούκι δείχνει πάντα προς τα πάνω. Επειδή σε ένα απόλυτο ταίριασμα δε μπορούμε να αποφύγουμε τα κοψίματα, συνιστάται η ιδιοκατασκευή μιας γωνίας οδηγού από χαρτόνι, που προσανατολίζεται στην κλίση της σκεπής. Με τη βοήθεια αυτής της γωνίας τοποθετούνται κατόπιν εύκολα και οι πλάκες. Όσο πολύ και αν προσέξουμε, δε μπορούμε να αποφύγουμε ένα λάθος κόψιμο. Όμως δε χρειάζεται να πετάξουμε την πλάκα. Τα κενά που δημιουργήθηκαν, μπορούν εύκολα να καλυφθούν, από ένα αφρό πολυουρεθάνης. Αν θέλουμε να αφαιρέσουμε μία πλάκα, βάζουμε, δεξιά και αριστερά, μία σπάτουλα ανάμεσα στην πλάκα και το δοκάρι και την απομακρύνουμε.
Ορυκτός βάμβακας. Ο ορυκτός βάμβακας παράγεται από πετρώματα ή από γυαλί. Το πιο διαδεδομένο (κίτρινο) υλικό είναι ο υαλοβάμβακας. Πυρίτιο, σόδα και ασβέστιο αναμιγνύονται και θερμαίνονται στους 1000°. Η υγροποιημένη μάζα γυαλιού εκτοξεύεται μέσα από λεπτά μπεκ και, συγχρόνως, υφαίνεται. Ο βάμβακας που δημιουργείται κατ’ αυτόν τον τρόπο είναι καλυμμένος με αλουμίνιο και προσφέρεται σε ρολά. Μαζί θα σας δώσουν και μία ατμοπαγίδα. Οι ακάλυπτοι υαλοβάμβακες πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με την παγίδα.
Υαλοβάμβακας με αλουμίνιο. Χωρίς αμφιβολία, το σύστημα υαλοβάμβακα με αλουμίνιο σε ρολό είναι πιο εύκολο και αποτελεσματικό για τους ερασιτέχνες. Η τοποθέτηση γίνεται γρήγορα και εύκολα. Αρχικά, μετράμε την απόσταση των δοκαριών και κατόπιν κόβουμε κατά μήκος το ρολό. Σημάδια κατά διαστήματα πάνω στο υλικό, διευκολύνουν πολύ. Ακόμη καλύτερα είναι να χρησιμοποιήσουμε κατά το κόψιμο έναν ξύλινο πήχη. Οπωσδήποτε, θα πρέπει να αφήσουμε 2 εκ. αέρα, για να έχουμε σίγουρη στεγανότητα. Κατόπιν μπαίνει το ρολό, ανάμεσα στα δοκάρια και στερεώνεται. Για να εξασφαλιστεί στεγανότητα, τα άκρα καλύπτονται με λωρίδες από αλουμίνιο. Ο υαλοβάμβακας με αλουμίνιο υπάρχει στα καταστήματα με μονωτικά υλικά σε τυποποιημένα μεγέθη. Θα πρέπει, λοιπόν, να μετρήσουμε πρώτα την απόσταση των δοκαριών, για να προμηθευτούμε το πλησιέστερο σε φάρδος ρολό. Το μήκος των ρολών εξαρτάται από το πάχος του υλικού. Με 10 εκ. πάχος τον υαλοβάμβακα, έχουμε 6 μ. μήκος, ενώ με 14 εκ. έχουμε 5 μέτρα. Αν η λωρίδα είναι πολύ μακριά για την επιφάνεια, την κόβουμε με το πριόνι. Το περίσσευμα είναι η αρχή για το επόμενο κομμάτι της σκεπής.
Ο υαλοβάμβακας σε ρολό παραδίδεται συμπιεσμένο και τυλιγμένο στο μισό του όγκου του. Ιδιαίτερα σε μεγάλες κατασκευές αυτό είναι ένα μεγάλο πλεονέκτημα, αφού κατά την επεξεργασία του το πλέγμα υαλοβάμβακα μεταβάλλεται από ρολό σε τάπητα, ώστε ανάλογα με τις ανάγκες μας να μοιράζεται και να κόβεται σε τμήματα. Το πάχος του τάπητα μπορούμε να το επιλέξουμε μεταξύ 80 και 160mm. Το φάρδος του ρολού είναι πάντα 120 εκ., ενώ το μήκος διαμορφώνεται ανάλογα με το πάχος. Σε αυτό το σύστημα μόνωσης δεν υπάρχουν υπόλοιπα, γιατί κάθε κομμάτι που κόβεται τοποθετείται στο επόμενο τμήμα. Η τοποθέτηση είναι απλούστατη και γίνεται εύκολα από ένα άτομο.
