Είναι μια από τις ευχές των οποίων την αξία ούτε που καταλαβαίνεις τις πρώτες δεκαετίες της ζωής, αν κάποια χοντρή αναποδιά δεν σου χτυπήσει την πόρτα. Βλέπεις, ανήκουν σε αυτό που ακόμα βρίσκεται στη σφαίρα του αυτονόητου. Όπως ότι ξημερώνει κάθε μέρα ή ότι υπάρχει φαγητό στο τραπέζι.
Όσο περνούν τα χρόνια καταλαβαίνεις το γιατί είναι μια πολύ μεγάλη ευχή. Είναι τότε που τα αυτονόητα δεν είναι πια και τόσο αυτονόητα. Τότε που βλέπεις ότι το φαγητό και η στέγη για κάποιους δεν υπήρξε ποτέ εξασφαλισμένη. Τότε που κάποιοι φεύγουν απροειδοποίητα και οριστικά.
Εκείνες τις στιγμές αντιλαμβάνεσαι για τα καλά την ευθραυστότητα, την ρευστότητα και την αβεβαιότητα των πάντων. Ευτυχώς για λίγο, όπως είναι ανθρώπινο και πιο υποφερτό.
Και μετά συνεχίζεις. Έχοντας, όμως, πάντα στο μυαλό ότι το για πάντα είναι προσωρινό και πως στην προσωρινή αίσθηση της ευτυχίας ή έστω μιας καλής καθημερινής στιγμής, θα πρέπει να είσαι σε ετοιμότητα ώστε να την απολαύσεις.
Καλή χρονιά, λοιπόν και του χρόνου να είμαστε εδώ και πάλι όλοι μαζί.
Ιωάννα
Να είμαστε και του χρόνου όλοι εδώ
Μοιραστείτε την είδηση
