Νόμος, ανευθυνότητα και συντεχνιακά συμφέροντα

2 Min Read

Ένα νομικό σύστημα και μια εκτελεστική εξουσία που δεν κάνουν διακρίσεις, εγγυώνται αφενός μεν την αξιοπιστία των θεσμών συνολικά και αφετέρου γεμίζουν εμπιστοσύνη τους πολίτες ότι υπάρχει μια στέρεη βάση που δεν θα αλλάξει υπέρ κάποιων και εις βάρος κάποιων άλλων.
Η αλά καρτ εφαρμογή του νόμου είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Άλλοτε γίνεται λόγω του στάτους των προσώπων που εμπλέκονται (βλ. άπειρα επεισόδια του τύπου «ξέρειςποιοςείμαιεγώρε» σε απλούς αστυνομικούς ελέγχους), άλλοτε πάλι γιατί τα συντεχνιακά συμφέρονται και τα «ψηφαλάκια» που κρύβουν, γίνονται ισχυρότερα της επιβολής του νόμου.
Αποτέλεσμα η ανομία και η αυξανόμενη παραβατικότητα. Όπου θέλω καπνίζω, όπου γουστάρω παρκάρω το αυτοκίνητό μου, όπου θέλω πουλάω «μαύρο» και άμα τύχει ρίχνω και καμιά «ψιλή» σε όποιους δεν μου επιτρέπουν να κάνω αυτό που θέλω.
Η εφαρμογή, βέβαια, του κάθε νόμου πρέπει από κάπου να αρχίσει, ενώ πάντα θα υπάρχουν δικαιολογίες του τύπου «γιατί δεν το κάνει και ο διπλανός».
Το ότι κάποιος παραβιάζει το όριο ταχύτητας και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του και τη
ζωή των γύρω του, δεν μπορεί να αναφέρεται και μάλιστα στο δημόσιο λόγο ως παράδειγμα περί μη εφαρμογής των νόμων γενικώς. Ούτε δικαιολογία για να μην εφαρμόζεται η νομοθεσία για το κάπνισμα ή οποιοσδήποτε άλλος νόμος.
Είναι σα να λέμε ότι μπορούμε να επιστρέψουμε στο νόμο της ζούγκλας, όπου ο ισχυρότερος μπορεί να επιβάλλει το δίκιο του. Κι αυτό είναι ανεύθυνο, επικίνδυνο και μας
γυρίζει πίσω.
Ιωάννα

Μοιραστείτε την είδηση