Ο φόβος

2 Min Read

Ένα από τα χαρακτηριστικά μου είναι ότι παρατάω τις τσάντες μου ανοιχτές. Βλέπετε τίποτα μέχρι τώρα και ελπίζω και στο μέλλον, δεν μ’ έχει κάνει να αναθεωρήσω. Επίσης, περπατάω χωρίς να κοιτάζω πίσω μου, θεωρώντας δεδομένο ότι αυτός που με ακολουθεί δεν θέλει να μου κάνει κακό. Στο δρόμο δεν ελέγχω κάθε λίγο και λιγάκι μήπως κάποιος μου πήρε το κινητό μου και ούτε φοβάμαι τη σκιά μου.

Βλέπετε έχω την τύχη να ζω σε μια πόλη, όπου μπορείς να πεταχτείς να πάρεις κάτι και να βγεις από το σούπερ μάρκετ, έχοντας αφήσει το κλειδί στη μίζα του αυτοκινήτου σου. Ακόμα. Κι αυτό είναι μια πολύ σπουδαία υπόθεση.

Γιατί ο φόβος σε αλλάζει. Σε κάνεις να κοιτάζεις λοξά. Τρέμει το φυλλοκάρδι σου. Ενεργοποιεί στο μυαλό σου αντανακλαστικά όλα τα στερεότυπα για τους «άλλους», τους «διαφορετικούς». Δυστυχώς, ο φόβος έρχεται μετά από μια εμπειρία που διαμορφώνει στη συνέχεια και για πάντα τον τρόπο συμπεριφοράς μας. Γι’ αυτό και πρέπει να κατανοούμε τους ανθρώπους που φοβούνται, έστω κι αν δεν συμμεριζόμαστε πάντα τους φόβους τους.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία από το να μπαινοβγαίνεις στο σπίτι σου χωρίς δεύτερη σκέψη. Να γυρνάς τα κλειδιά της πόρτας, χωρίς φόβο για το τι μπορεί να αντικρίσεις. Να περπατάς στο δρόμο, χωρίς να τρέμει το φυλλοκάρδι σου. Όλα αυτά δεν είναι καθόλου αυτονόητα.

Μοιραστείτε την είδηση