«Πέρα από τις φαντασιοπληξίες του ζεύγους Μητσοτάκη, το ενημερώνουμε πως στα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου δεν έχει πια γραφείο ο συνέταιρός τους, κ. Παπασταύρου, ούτε εισέρχονται βαλίτσες Samsonite τροχήλατες πριν καταλήξουν σε κάποιο φορολογικό παράδεισο.
Οι ένοικοι του υπογείου».
Αν δεν ήταν δελτίο τύπου (επίσημη δηλαδή ανακοίνωση φέρουσα εθνόσημο), θα ήταν απλά ένα δείγμα λαϊκίστικου, οξέος, χωρίς όρια, πολιτικού –άρα εξ’ ορισμού δημόσιου- λόγου.
Είναι, όμως, επίσημη ανακοίνωση κορυφαίου θεσμού του κράτους. Και δεν επιτρέπεται ούτε η άγνοια περί τις συμβάσεις τους δημόσιου λόγου, ούτε η πλήρης αδιαφορία περί του τι σημαίνει διάκριση των εξουσιών.
Βγάζω την ανακοίνωση έξω από το πλαίσιό της και αναρωτιέμαι αν ο συντάκτης της γνωρίζει τα χαρακτηριστικά, αλλά και τα όρια του δημόσιου λόγου. Αναρωτιέμαι για το ποια είναι η κουλτούρα του.
Και μετά θυμάμαι ότι αυτός είναι ο δημόσιος λόγος που σαγηνεύει τους πολλούς. Ο δήθεν έξω απ’ τα δόντια, αυτός που μιλάει τη γλώσσα της ωμής αλήθειας. Γεμάτος σιγουριές και βεβαιότητες, οξύς και εμπρηστικός.
Όχι. Αυτός ο λόγος δεν είναι ούτε ηγετικός, ούτε δείχνει αποφασιστικότητα. Έλλειμμα δείχνει. Πολιτικής και θεσμικής κουλτούρας. Και ως εκ τούτου είναι ιδιαιτέρως προβληματικός.
Ιωάννα
[email protected]