Ο σπασμένος κάδος των σκουπιδιών

2 Min Read

Ο κάδος απορριμμάτων στη γειτονιά μας είχε χαλάσει. Βασικά είχε σπάσει ο μοχλός που πατάς με το πόδι για να ανοίξει. Αυτό συνέβαινε επί μήνες. Δεκάδες γείτονες, μεταξύ των οποίων κι εγώ, περνούσαν απο μπροστά, άνοιγαν τον κάδο με το χέρι, πετούσαν με δυσφορία τα σκουπίδια τους κι έφευγαν.

Κάποτε κάποιος έκανε το αυτονόητο κι όμως τόσο ασυνήθιστο. Πήρε τηλέφωνο την αρμόδια υπηρεσία του δήμου και την ενημέρωσε. Κι εκείνη, μετά απο μια εβδομάδα, πήρε πίσω για να ενημερώσει ότι ο κάδος αντικαταστάθηκε και ζήτησε απο τον πολίτη να τσεκάρει ότι όντως το πρόβλημα είχε λυθεί. Αυτονόητα πράγματα δηλαδή.

Θα μου πείτε γιατί σας τα λέω όλα αυτά; Γιατί κάποτε πρέπει λίγο να δούμε το θέμα της αδιαφορίας και των ευθυνών μας, ξεκινώντας απο τα μικρά πράγματα και συνεχίζοντας με τα μεγάλα. Να αναρωτηθούμε γιατί το σπουδαιότερο χόμπι μας είναι η κριτική. Να σκεφτούμε γιατί το χειμώνα αντί να πάρουμε το φτυάρι και να καθαρίσουμε το χιόνι, αναζητούμε το πληκτρολόγιο για να ξεσπάσουμε. Να προβληματιστούμε γιατί με τέτοια εμπειρία και παρελθόν στις φωτιές, στις πλημμύρες και στους σεισμούς, δεν έχουμε μάθει ακόμα τα στοιχειώδη μέτρα προστασίας.

Τα παραπάνω δεν γράφονται για να «ξεπλύνουν» τις ευθύνες του κρατικού και αυτοδιοικητικού μηχανισμού, αλλά για να συνειδητοποιήσουμε, έστω και λίγο, ότι υπάρχει κάτι που λέγεται ατομική ευθύνη και μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε απο απλές, αλλά και δύσκολες καταστάσεις.

Ιωάννα

Μοιραστείτε την είδηση