Οι γυναίκες ως «εξωτικό φρούτο» στα κέντρα λήψης αποφάσεων

Οι «φερτές» και οι οριζόντια επιβαλλόμενες λύσεις σπάνια έχουν την ικανότητα να λύσουν προβλήματα.
Σε ότι αφορά στο φύλο και στην προώθηση των γυναικών στη λήψη αποφάσεων, στην απασχόληση κλπ., ανέκαθεν οι λύσεις ήταν τέτοιου τύπου και μάλιστα προτείνονταν από κάποιους «απο τα ψηλά».
Κάποτε μάλιστα σε μια χώρα της υποσαχάριας Αφρικής, κάποιοι του πολιτισμένου κόσμου και με αγνές προθέσεις, έκαναν μια νέα γεώτρηση πιο κοντά στον καταυλισμό των ντόπιων για να απαλλάξουν τις γυναίκες από τα χιλιόμετρα που διένυαν για να φέρουν το νερό που σε αυτές τις κοινωνίες είναι καθαρά γυναικεία αρμοδιότητα.
Μόλις έγινε η γεώτρηση οι εμπνευστές της ιδέας διαπίστωσαν ότι κανείς δεν χάρηκε ιδιαίτερα γι’ αυτό. Ο λόγος; Ότι αυτά τα χιλιόμετρα που διήνυαν οι γυναίκες για να φέρουν το νερό ήταν ότι πιο κοντά διέθεταν σε ευκαιρία για κοινωνικοποίηση και φλερτ.
Επομένως, καμία οριζόντα λύση για gender mainstreaming, καμία ποσόστωση και καμία εκδοχή πολιτικής ορθότητας, δεν θα μπορέσει να αλλάξει τα πράγματα, αν αυτά δεν αλλάξουν από τη βάση τους που είναι το σχολείο.
Ασφαλώς και τα όποια μέτρα δεν σημαίνει ότι δεν είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, απλά λειτουργούν επικουρικά και παρηγορητικά στην πλειονότητα των περιπτώσεων.
Το ότι οι γυναίκες, λοιπόν, στα κυβερνητικά σχήματα αυξάνονται συγκυριακά, είναι θετικό, αλλά δεν είναι για να πανηγυρίζουμε. Οι πανηγυρισμοί θα έρθουν όταν δεν θα έχουμε ανάγκη να μιλάμε για όλα αυτά.