Η επίθεση στη ΔΟΥ ήταν από τα συγκλονιστικότερα -ίσως και το συγκλονιστικότερο- συμβάντα στη μικρή μας πόλη. Κι αυτό γιατί γνωριζόμαστε καλά και οι άνθρωποι που μας εξυπηρετούν στις δημόσιες υπηρεσίες δεν είναι απρόσωποι εκτελεστές των εντολών του κράτους, αλλά οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι γείτονες, συνεργάτες και φίλοι μας.
Γι’ αυτό και είναι για ένα λόγο παραπάνω δύσκολο να δεχθούμε ότι μπορεί κάποιοι να μην συμμερίζονται στο μέγιστο βαθμό τον αποτροπιασμό για την επίθεση και τη λύπη για το κακό που προκλήθηκε στους εργαζομένους στη ΔΟΥ Κοζάνης.
Την τελευταία δεκαετία, αρχής γενομένης από τις δολοφονίες στη Marfin, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, αλλά και στις τράπεζες στοχοποιήθηκαν και στο πρόσωπό τους κάποιοι αναγνώρισαν τον εχθρό, σε μια εντελώς λάθος ανάγνωση των πραγμάτων.
Πολλοί έπαιξαν με αυτά τα αντανακλαστικά και τώρα θερίζουμε τους καρπούς αυτού του κοινωνικού αυτοματισμού. Οι φρικιαστικές εικόνες που εκτυλίχθηκαν χθες στη ΔΟΥ δεν θα είναι οι τελευταίες, αν δεν αλλάξουμε τροπάριο.
Οι καρποί του μίσους
Μοιραστείτε την είδηση
