Οι στιγμές που πρέπει να φανούμε δυνατοί. Της Τάνιας Ώττα

3 Min Read

Όταν μία δύσκολη στιγμή σου χτυπήσει την πόρτα, επιστρατεύεις όλες σου τις δυνάμεις για να τα βγάλεις πέρα. Ακόμη κι αν πιστεύεις ότι δεν θα τα καταφέρεις, ότι ο κόσμος γύρω σου καταρρέει, προσπαθείς. Δεν το βάζεις κάτω. Υπάρχει μία καλά κρυμμένη δύναμη μέσα στον καθένα μας, που εμφανίζεται ως σανίδα σωτηρίας στις δύσκολες στιγμές. Είναι στη φύση του ανθρώπου να παλεύει και να μην εγκαταλείπει τον εαυτό του.

Η ζωή χαρίζει ευχάριστες στιγμές, ανεκτίμητες, σημαντικές, ιδιαίτερες, με αντίβαρο, όμως, τις δύσκολες, αυτές τις στιγμές που θέλεις να ξεχάσεις, να τις ξεπεράσεις, να τις διαγράψεις τελείως από τη μνήμη, γιατί προκαλούν πόνο και θλίψη. Είναι αυτές οι στιγμές, που όταν τις βιώνεις, ο πόνος είναι τόσο έντονος που νιώθεις το σώμα σου να σε εγκαταλείπει, τη λογική να μην λειτουργεί, το μυαλό να μην μπορεί να σκεφτεί. Και τότε, προβαίνεις πολλές φορές σε πράξεις που βλάπτουν κι άλλους, συνήθως ανθρώπους του στενού περιβάλλοντος, δικούς σου ανθρώπους, αυτούς που σε νοιάζονται, οι οποίοι στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν ή να συμπαρασταθούν δέχονται άδικη αντιμετώπιση, ίσως και σκληρή πολλές φορές. Το στόμα ξεστομίζει λόγια βαριά, που γίνονται μαχαίρια γι ‘αυτόν που τα δέχεται. Και τότε το πρόβλημα δε λύνεται, αμβλύνεται.

Πληγώνοντας αυτούς που νοιάζονται για σένα και τρέφουν αληθινά συναισθήματα, αγάπης, εκτίμησης, σεβασμού, φιλίας, δεν γιατρεύεσαι από την δική σου πληγή. Δεν νιώθεις καλύτερα. Δεν ωφελεί πουθενά. Τα προβλήματα αντιμετωπίζονται πιο εύκολα με τη στήριξη αυτών που σε νοιάζονται και δεν σε εγκαταλείπουν στα δύσκολα. Στις χαρές όλοι είναι στο πλευρό σου, στις λύπες όμως φαίνεται ποιος πραγματικά σε νοιάζεται.

Άνθρωποι εσωστρεφείς, που κρατούν μέσα τους τον πόνο τους, προσπαθούν να λύσουν τελείως μόνοι τους το πρόβλημά τους, κλείνονται στον εαυτό τους, χτίζουν ένα τείχος και κρατούν τους γύρω σε απόσταση. Άλλοι προτιμούν να το εξωτερικεύσουν, ίσως με λάθος τρόπο πολλές φορές.

Κάθε άνθρωπος κουβαλά το δικό του σταυρό. Ανεβαίνει καθημερινά το δικό το Γολγοθά. Είτε μόνος είτε όχι. Συνεχίζει όμως. Παρά τα χτυπήματα της ζωής. Δεν εγκαταλείπει. Η ζωή κρύβει μέσα της μία ανυπέρβλητη δύναμη για θέληση. Αυτή η δύναμη δεν πρέπει να μένει ανεκμετάλλευτη.

Κι όταν νιώθεις ότι η γη κάτω από τα πόδια σου καταρρέει, μην εγκαταλείπεις, πίστεψε στον εαυτό σου και συνέχισε. Ο δρόμος που είναι στρωμένος με εμπόδια έχει τον πιο ευχάριστο προορισμό. Και τότε έρχεται η στιγμή που αυτός ο προορισμός γίνεται ανεκτίμητος.

Πρέπει να φανείς δυνατός. Θα τα καταφέρεις. Κι αν δεν τα καταφέρεις, τουλάχιστον προσπάθησες, όχι μάταια, αλλά με δύναμη ψυχής.

Μοιραστείτε την είδηση