Όλα όσα (δεν) μου έμαθε ο Κωστόπουλος

Είμαι κι εγώ ένα απο τα παιδιά που μεγάλωσαν όχι τόσο με τα περιοδικά, όσο με τις αρχές του life style του Κωστόπουλου.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά σε διακοπές στην Ύδρα, να ψάχνουμε να βρούμε τα δέκα μέρη που πρέπει να επισκεφθεί κάποιος στο νησί για να έχει κάτι να διηγηθεί γυρίζοντας πίσω (τόσο μυαλό!). Την ίδια δουλειά κάνουν σήμερα οι bloggers. Τα λεγόμενα νεανικά κοινά που αποτελούν και το στόχο των πάσης φύσεως μαρκετιστών ανέκαθεν έψαχναν να βρουν καθοδηγητή στις επιλογές τους. Την κρίση και την εμπιστοσύνη στη δική του κρίση, την αποκτά κάποιος με την εμπειρία. Μέχρι τότε εύκολα γητεύεται απο Κωστοπούλειες φιγούρες.
Άρα, λοιπόν, το πρόβλημά μας είναι γνωσιοψυχολογικής φύσης. Δεν είναι ο Κωστόπουλος. Τύποι σαν τον Κωστόπουλο απλά καβαλούν το κύμα, εκμεταλλεύονται τη συγκυρία και μοσχοπουλούν αυτά που θέλει το πόπολο ν’ ακούσει. Ας μην τον πετροβολούμε, λοιπόν, κι ας λέει ότι μας «ξεβλάχεψε», ενώ το μόνο που μας δημιούργησε ήταν παραισθήσεις μεγαλείου.
Το πρόβλημά μας είναι ότι για άλλη μια φορά συζητούμε και ανάγουμε σε μείζων κάτι που απλά θα έπρεπε να μας διασκεδάζει. Είναι δικαίωμα του καθενός να λέει τη μπαρούφα του. Ας την αφήσουμε να πέσει κάτω κι ας ασχοληθούμε με κάτι περισσότερο απο φούσκες.
Ιωάννα