Ανεξάρτητα με το πόσο θα κρατήσει το λοκντάουν για τα σχολεία, υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη και βασίζονται σε θεμελιώδεις αξίες και δικαιώματα που υπηρετεί και προστατεύει το σχολείο.
Το πρώτο είναι ότι το σχολείο, ως κτίριο και υποδομή, θα πρέπει να είναι πάντα ανοιχτό. Με κορωνοϊό, με κρύο και με χιόνι. Ακόμα κι αν είναι να πάει εκεί ένας μόνο μαθητής και να βρει μια ζεστή αίθουσα κι έναν υπολογιστή με σύνδεση στο διαδίκτυο. Οι εικόνες παιδιών που βρίσκονται με τα τάμπλετ στο δρόμο και παιδιών που μαζεύονται στο καφενείο του χωριού δίπλα από τη σόμπα για να μοιραστούν τον υπολογιστή, είναι απλά απαράδεκτες.
To δεύτερο είναι ότι αν το πρόβλημα είναι ο συνωστισμός των γονιών, ας ληφθούν μέτρα γι’ αυτό. Δεν υπάρχει λόγος να καταδικάζονται ολόκληρες γενιές παιδιών, για τα οποία το σχολείο αποτελεί ζωτικό χώρο, απλά και μόνο επειδή κάποιοι δεν έχουν που να πιούν το καφεδάκι τους.
Μόνο τα ανοιχτά σχολεία, υπό κανονικές ή έκτακτες συνθήκες, μπορούν να εγγυηθούν ότι δεν θα χάσουμε εντελώς, ως κοινωνία, την πυξίδα μας για το μέλλον.
