Οι εξελίξεις στο θέμα του λιγνίτη -και όχι πλέον της ΔΕΗ- είναι πιο γρήγορες απ’ ότι είχε διαφανεί στις αρχές του χρόνου. Μοιάζει να βρισκόμαστε σε κίνηση φαστ φόργουορντ, όπου ότι σκεφτόμασταν ότι θα συμβεί σε βάθος πενταετίας ή και δεκαετίας, έρχεται με ταχύτητα κατά πάνω μας.
Πέρασε 15ετία απο την πρώτη φορά που βρέθηκα στη Μοστ της Τσεχίας, εκεί που είχε αρχίσει η επούλωση των «πληγών» της γης και είχε μετατραπεί μέρος του ανοιχτού ορυχείου σε πίστα φόρμουλα 2.
Στο Βαισβάσερ της Γερμανίας έγινε παγοδρόμιο για χόκεϋ επί πάγου, στο οποίο, μάλιστα, θριαμβεύει η τοπική ομάδα.
Τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν έχει νόημα να τα απαριθμούμε, ούτε να τα «ξεσηκώσουμε». Το όποιο σχέδιο θα πρέπει να γίνει αποκλειστικά για τις ανάγκες αυτής της περιοχής, η οποία είναι δεδομένο ότι θα χάσει μεγάλο μέρος του πληθυσμού της, όσο θα εξελίσσεται η απολιγνιτοποίηση.
Αν έχει κάτι σημασία τώρα, είναι να αρχίσουν να ενεργοποιούνται τα χρηματοδοτικά εργαλεία, εθνικά και ευρωπαϊκά, ώστε έστω και σε αυτή την ύστατη στιγμή να γίνουν κάποιες προσπάθειες που θα βάλουν θεμέλια στην περιβόητη αλλαγή παραγωγικού μοντέλου.
Ο χρόνος δεν αφήνει περιθώρια για άλλα ινστιτούτα και άλλη έρευνα. Αυτά ήταν καλά, αλλά για…χθες.
Σήμερα, είναι απαραίτητο να περάσουμε στην πράξη.
Σε φαστ φόργουορντ
Μοιραστείτε την είδηση
