Είναι πια «θεσμός». Όποιος ανεβαίνει στο βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης, είτε είναι ο πρωθυπουργός της χώρας, είτε ο εν δυνάμει διεκδικητής του πρωθυπουργικού αξιώματος, πρέπει να έχει και το «κάτι τι του» να προσφέρει. Κάτι να τάξει.
Δεν έχει και τόση σημασία αν εκείνα που τάζει ο πρωθυπουργός, για δήθεν προστασία του εισοδήματος των συνταξιούχων αποδεικνύονται αμέσως αέρας κοπανιστός, με τις αποφάσεις του Κατρούγκαλου. Αφού ο πρωθυπουργός κάτι πρέπει να τάξει, ελπίζοντας ότι θα ισχύσει το παλαιό αξίωμα των πολιτευτών «ουδείς έχασεν επειδή έταξεν», από κοντά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ο Αλέξης Τσίπρας μοιράζει γενναιοψύχως στις «ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες» τα εκατομμύρια που δεν έχει ακόμη εισπράξει, από τους νέους καναλάρχες. Και τα όποια, κάθε μέρα που περνά, γίνεται όλο και πιο αμφίβολο αν θα είναι τόσα όσα τα ανεβάζει, καμαρώνοντας για την επιτυχία του, το «αριστερό του χέρι ο Νίκος Παππάς, ο αναδεικνυόμενος, κάθε μέρα και περισσότερο σε αρχιερέα της νέας διαπλοκής, που είναι εξ ορισμού καλύτερη από την παλιά διαπλοκή διότι απλούστατα είναι «δική μας».
Μόνο που το προσεκτικό ρεπορτάζ μας ενημερώνει ότι οι «θεσμοί», δηλαδή οι δανειστές, έχουν τελείως άλλη άποψη. Πως διαμηνύουν ότι τα έσοδα από την εκποίηση παντός δημοσίου αγαθού, δεν μπορεί κανείς να τα μοιράσει όπου θέλει, αλλά πρέπει, κατά το τρίτο μνημόνιο που έχει υπογράψει η κυβέρνηση, να κατατεθούν στο «υπερταμείο». Εσείς, τίνος το «θέλω» πιστεύετε ότι θα επικρατήσει στο τέλος; Του Παππά, η του Λε Παπ;
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έπαιξε ολίγον πιο σεμνά από τον Τσίπρα του 2014. Δεν μας έταξε κατάργηση του ΕΝΦΙΑ όπως είχε κάνει εκείνος. Αλλά μόνο μείωση του κατά 30%. Όπως έταξε και διάφορες φοροελαφρύνσεις. Μπορεί όλα αυτά να είναι λογικά. Αλλά ζούμε την περιπέτεια ενός παραλογισμού. Ζούμε το αφύσικο μιας συνταγής που έχει οδηγήσει στο πρωτοφανές: Επτά χρονιά συνεχόμενης ύφεσης. Οπότε ισχύει και για τον αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, το ίδιο ερώτημα: Τα πραγματικά αφεντικά της χώρας, τα ρωτήσατε;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ