(τα) Ψώνια …Του Κώστα Καραμάρκου

2 Min Read

υπάρχουν παντού,
στη γειτονιά μας,
στην πόλη μας,
στο διαδίκτυο & τα κοινωνικά δίκτυα,
στις εφημερίδες & σε κάθε ΜΜΕ,
σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας μας …

κάποια από αυτά δεν μπορείς να τα προσεγγίσεις ή να τα αντιληφθείς,
γιατί είναι ακριβοθώρητα ή επιμελώς επιτηδευμένα,
άλλα πάλι καλύπτονται από πέπλα όπως σοβαροφάνειας, επιστημοσύνης ή εξειδίκευσης,
κάποια είναι επιτηδευμένα απόμακρα,
άλλα είναι επιμελημένα λαϊκοφανή …

τα περισσότερα αρέσκονται να προκαλούν εντάσεις γύρω από τους ίδιους
ή τα θέματα που πραγματεύονται δημόσια,
αδιαφορούν για τον τρόπο που ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους,
ασχολούνται κατά περίπτωση με τα των άλλων, όταν θέλουν να τα καυτηριάσουν ή να τα απαξιώσουν …

δεν είναι φιλικοί, παρά μόνο αν σε θεωρούν ισάξιο τους,
δεν είναι προσιτοί, παρά μόνο σε ότι τους προσθέτει υπεραξία ή όφελος,
δεν λειτουργούν ανταγωνιστικά, αφού πάντα τους επιλέγουν με βάση το αξιακό τους δυναμικό,
δεν κάνουν εκπτώσεις σε τίποτα που κατεβάζει τα ποιοτικά τους στάνταρντ …

γιατί, πόσο και πως ασχολείται με τα Ψώνια
η τοπική κοινωνία και ο ηλεκτρονικός περίγυρος τους,
έχει πάντα ένα χαλαρό ενδιαφέρον, στο περιθώριο των σοβαρών πραγμάτων που πρέπει να μας απασχολούν,
στα όρια της διάθεσης του καθενός να κρίνει ή να επικρίνει δημόσιες συμπεριφορές …

σημασία εν τέλει έχει στις αλληλεπιδράσεις μιας κοινωνίας,
να αφήνεις θετικό στίγμα και όχι μελανά σημάδια,
να επικροτείς αξίες και συμπεριφορές κάθε μέρα, από όπου κι προέρχονται,
να προσθέτεις και όχι να αφαιρείς ενδιαφέροντα στοιχεία στην ούτως ή άλλως συχνά βαρετή καθημερινότητα,
στην ούτως ή άλλως πολυεπίπεδα δυσμενή κατάσταση της πόλης και της χώρας …

από την άλλη,
χωρίς τα Ψώνια, όπως ο καθένας τα αντιλαμβάνεται,
οι κοινωνίες θα ήταν κάπως λειψές,
οι παρεϊστικες χαλαρές συζητήσεις αρκετά μονότονες,
τα κοινωνικά δίκτυα υπερβολικά σοβαροφανή …

αγαπάμε τα Ψώνια τελικά;
μας χρειάζονται περισσότερο από ότι τους χρειαζόμαστε, ή το αντίθετο;
ασχολούμαστε μαζί τους άμεσα ή έμμεσα;
τους απαξιώνουμε;
τους θεοποιούμε;
ή μήπως τελικά τους αδικούμε και τους αξίζει μια δίκαιη και όχι βιαστική ή συναισθηματική κρίση;

Μοιραστείτε την είδηση