Τι τα θέλουμε τα ιδιωτικά πανεπιστήμια;

Ενδεχομένως κάποιοι απορούν: Μα είναι τόσο σημαντικό, ώστε να γίνεται κυρίαρχο θέμα, για την αξιωματική αντιπολίτευση και το «Ποτάμι», με την ευκαιρία της συζήτησης για την αναθεώρηση του συντάγματος, το θέμα της ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων;
Ας ξεκινήσουμε από τη γενικότερη μυθολογία του ελληνικού δημόσιου βίου, κατά την οποία, εκ του συντάγματος, περιέχεται «δωρεάν παιδεία» στα ελληνόπουλα. Δυστυχώς, σε απολυτούς αριθμούς, δεν υπάρχουν πολύ πρόσφατα στοιχεία από την ΕΛΣΤΑΤ. Μόνον ποσοστιαίες προσεγγίσεις των οικογενειακών δαπανών για την παιδεία. Που τις προσδιορίζουν γύρω στο 3,5% κάθε οικογενειακού προϋπολογισμού.
Σε απόλυτους αριθμούς, τα τελευταία στοιχεία ήταν του 2006. Σύμφωνα με την τότε Εθνική Στατιστική Υπηρεσία η «δωρεάν παιδεία» επιβάρυνε τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς, κατά μέσο όρο, με 192,35 ευρώ μηνιαίως. Ποσό που τώρα πρέπει να ξεπερνά τα 250 ευρώ. Τόσα πληρώνουν για ιδιωτικούς παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο, ανώτερη και ανώτατη εκπαίδευση, φροντιστήρια, ιδιαίτερα μαθήματα, ξένες γλώσσες, ωδεία, και σχολές χορού.
Πιο εύγλωττο όμως είναι το στοιχείο που αποδεικνύει ότι, μετά το λύκειο, στην ιδιωτική παιδεία αναγκάζεται να καταφύγει το 42, 9 % των σπουδαστών. Σχεδόν τα μισά παιδιά μας. Και μιλάμε μόνον για εκείνα τα ελληνοπούλα που στρέφονται στην τριτοβάθμια εκπαίδευση επί ελληνικού εδάφους.
Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Οι χιλιάδες των ελληνόπουλων που αναγκάζονται να στραφούν προς σχολές τους εξωτερικού. Κατά τα επίσημα στοιχεία, μόνον σε χώρες τις Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά το σχολικό έτος 2014-2015, τα ελληνόπουλα που επέλεξαν την φοιτητική μετανάστευση, επιβαρύνοντας αναλόγως τους γονείς τους, ήταν 10.670. Για να καταλάβουμε το μέγεθος της ελληνικής φοιτητικής μετανάστευσης αρκεί να λάβουμε υπόψη μας ότι, την ίδια χρονιά, οι «μετανάστες φοιτητές» από την Ιταλία, που έχει σχεδόν εξαπλάσιο πληθυσμό από τον δικό μας, ήταν κατά 10% λιγότεροι από τους Έλληνες.
Κατά τα λοιπά είναι …προοδευτική στάση να απορρίπτονται τα μη κερδοσκοπικά η κρατικά πανεπιστήμια. Για να συνεχίζεται η καταλήστευση του μέσου οικογενειάρχη από ιδιωτικά ΙΕΚ, «κολέγια», «εργαστήρια» και «γιουνιβέρσιτυς» που λειτουργούν τα περισσότερα χωρίς κανέναν έλεγχο ως προς το περιεχόμενο των σπουδών, το επίπεδο των διδασκόντων, αλλά και την καταλληλότητα των «εγκαταστάσεων» τους ως χώρων εκπαίδευσης.
Την ίδια ώρα η Κύπρος, γίνεται φυτώριο διεθνών σπουδαστών, με τρία μη κρατικά πανεπιστήμια, που εξασφαλίζουν σοβαρές συναλλαγματικές εισροές στην οικονομία της.