Το άνοιγμα των μυαλών

Πάντοτε έβρισκα τις εξετάσεις το πιο βαρετό κομμάτι της εκπαιδευτικής διαδικασίας, πρώτα ως μαθήτρια-φοιτήτρια και αργότερα από την άλλη πλευρά. Οι εξετάσεις, μάλιστα, είναι από τα λίγα πράγματα που μένουν ίδια σε πείσμα των καιρών και των αλλαγών, με εξαίρεση μόνο τα σκονάκια. Παρόλα αυτά μέχρι τώρα αποτελούν το μοναδικό τρόπο αξιολόγησης με όλα τους τα προβλήματα.
Το ζήτημα είναι ότι το πανεπιστήμιο έγινε σταδιακά μόνο εξετάσεις. Γι’ αυτό και μας παίρνει ο πόνος μόνο όταν δεν γίνονται οι εξετάσεις, αλλά δε δίνουμε δεκάρα για τις δεκάδες χαμένες ώρες μαθημάτων.
Αυτές, άλλωστε, αναπληρώνονται με λίγες μόνο ώρες διαβάσματος, όπως θεωρούν μερικοί.
Το πανεπιστήμιο έχασε τον προσανατολισμό του. Από χώρος ανταλλαγής ιδεών, παραγωγής γνώσης και κυρίως αμφισβήτησης με επιχειρηματολογία έγινε εξεταστικό κέντρο και εστία προπαγάνδας από τον πικραμένο κάθε παράταξης.
Στην εποχή, όμως, που οι περισσότεροι θεωρούν γνώση το γκουγκλάρισμα και ο καθηγητής δεν μπορεί να δικαιολογήσει την αυθεντία του με βάση τη φυλακισμένη γνώση του παλιοκαιρισμένου συγγράμματος, απάντηση μπορεί να είναι μόνο η αλλαγή της κουλτούρας της αίθουσας. Με περισσότερες συζητήσεις και λιγότερες διαλέξεις, με λιγότερη προπαγάνδα και περισσότερη αμφισβήτηση και εν τέλει λιγότερα στεγανά, αφού πανεπιστήμιο είναι η ώσμωση των επιστημών και το άνοιγμα των μυαλών.
Ιωάννα