Ας υποθέσουμε ότι ο ιστορικός του μέλλοντος καλείται να μάθει περισσότερα για την κοινωνία και τον πολιτισμό μας από τα οπτικοακουστικά μας αποτυπώματα. Τι λέτε ότι θα καταλάβει;
Παρακολουθώντας για παράδειγμα τo Power of Love θα χάσει πάσα ιδέα για το επίπεδο αντίληψης και λεκτικής επικοινωνίας. Θα δει γυναίκες και άνδρες που σχεδόν δεν ξέρουν να μιλούν, να χαριεντίζονται, να μαλώνουν και να πουλούν «τσαμπουκά».
Ύστερα θα δει πολλές εκπομπές για στυλ και μόδα, θαρρείς και η βαριά βιομηχανία μας είναι η υψηλή ραπτική. Για να συνεχίσει με τις εκπομπές μαγειρικής που έχουν κάνει το αβοκάντο νούμερο ένα συστατικό της κουζίνας μας.
Θα πάρει, δηλαδή, μια μάλλον λαθεμένη εικόνα για την κοινωνία και τον τρόπο ζωής μας, καθώς το τηλεοπτικό προϊόν μας δεν έχει καμία σχέση με αυτό που είμαστε. Όμως ο ερευνητής μας και πριν 30 χρόνια αν έβρισκε υλικό για την τότε κοινωνία, πάλι σε λαθεμένα συμπεράσματα θα οδηγούνταν. Μόνο που σε εκείνη την περίπτωση θα πίστευε ότι ο μέσος όρος των πολιτών έχει πολύ υψηλότερο πνευματικό επίπεδο, ενώ τώρα ότι έχει πολύ χαμηλότερο πνευματικό επίπεδο. Και στις δύο περιπτώσεις πάντως θα ήταν μακριά από την πραγματικότητα.
Τι συνέβη, λοιπόν, και σε τόσα λίγα χρόνια, έπεσε τόσο πολύ το τηλεοπτικό προϊόν; Η απάντηση βρίσκεται στις προτιμήσεις μας.
