Η υπόθεση με το βιτριόλι σοκάρει και μονοπωλεί στην μετά Covid 19 εποχή την ημερήσια θεματολογία των μέσων. Δικαίως, εφόσον έχει όλα τα συστατικά που κάνουν ένα γεγονός να ξεχωρίζει και να έχει τις προϋποθέσεις να αποτελέσει δημοσιογραφική ύλη. Ίντριγκα, πάθος, ζήλια και βιτριόλι.
Έτσι, όμως, χάνεται η ουσία που είναι η απόπειρα δολοφονίας μιας νέας κοπέλας και μένουμε στα “ροζ” στοιχεία της ιστορίας που κάποιοι συντάκτες εύκολα μετατρέπουν σε υλικό για βίπερ Νόρα.
Αυτό που ξεχωρίζει είναι ότι και τα σόσιαλ μίντια προβάλλονται ως μια ακόμη αφορμή που πυροδότησε την παράλογη ενέργεια της δράστιδας, καθώς εκεί φαίνεται να είδε αλληλεπίδραση μεταξύ του συντρόφου της και της κοπέλας που έπεσε τελικά θύμα της. Ασφαλώς βέβαια, δεν φταίει το διαδίκτυο, καθώς ακόμα κι αν δεν υπήρχε, η διαταραχή της γυναίκας θα πυροδοτούνταν από κάτι άλλο.
Μέσα ή έξω από τον εικονικό κόσμο πολλά μπορούν να συμβούν. Είναι λυπηρό, όμως, ότι τόσα χρόνια και χιλιάδες συζητήσεις περί γυναικείας ανεξαρτησίας και στερεοτύπων μετά, υπάρχουν γυναίκες που εξακολουθούν να πιάνουν το βιτριόλι, όταν θεωρούν ότι κάποιες άλλες (ακόμα κι αν εκείνες δεν το γνωρίζουν καν) διεκδικούν το αντικείμενο του πόθου τους.
