Δεν ξέρω αν, γενικώς, «Η εργατική τάξη πάει στον παράδεισο» όπως ήταν ο τίτλος της βραβευμένης με «Χρυσό Φοίνικα» ταινίας του Έλιο Πέτρι, με τον εκπληκτικό Τζιάν Μαρία Βολοντέ. Εκείνο που διαπιστώνω, ιδίοις όμμασι, είναι ότι η δική μας εργατική τάξη δεν πάει στις πορείες. Ακόμη και όταν υποτίθεται ότι γίνεται μια πανστρατιά, κατά την οποία, κατά του τίτλους ευφάνταστων συνάδελφων, σε κάποια ενημέρωσης «νεκρώνει η Ελλάδα».
Είχα χθες κάποια προγραμματισμένη συνάντηση στη Βουλή. Και, λίγο πριν μπω στο κτίριο του κοινοβουλίου, θαύμασα την άριστα οργανωμένη, έστω και αναντιστοιχία των περιστάσεων, επίδειξη δυνάμεων του ΠΑΜΕ, που είναι η μετωπική οργάνωση του ΚΚΕ στον χώρο των εργαζομένων. Αλλά αυτό ήταν όλο το δυναμικό στοιχείο της υπόθεσης. Όταν λίγο αργότερα βγήκα να δω και την αντίστοιχη πορεία της …επίσημης εργατικής τάξης, που οργάνωσε η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, «περίλυπος κατέστη η ψυχή μου, άχρι θανάτου». Αραία-αραία, να φαινόμαστε καμιά σαρανταρέα.
Λέτε να έφταιγε το γεγονός ότι οι εργατοπατέρες δεν διαθέτουν κοινή λογική; Και αφήνουν την ημέρα της απεργίας, των συγκεντρώσεων και πορειών, την εργατική τάξη χωρίς δημόσια μέσα μεταφοράς, χωρίς μετρό, τραμ και τρόλεϊ; Ας παρηγορηθώ με αυτή την σκέψη.
Εντός του κοινοβουλίου μιλούσε την ίδια ώρα ο πρωθυπουργός της χώρας. Ο προερχόμενος, υποτίθεται, από ένα κόμμα της εργατικής τάξης. Και δεν βρήκε ούτε λέξη να πει για την γενική απεργία και τις πορείες που την συνόδευαν. Παράξενο; Καθόλου. Του ήταν παντελώς αδιάφορο να ασχοληθεί με τα αιτήματα και τα συνθήματα των πορευμένων και απεργούντων. Η εργατική τάξη είναι χρήσιμη όσο μας σηκώνει στην πλάτη, ώστε να μπορέσουμε να φθάσουμε τους θώκους εξουσίας. Όταν ο πισινός μας βολευτεί εκεί πάνω, την έχουμε χεσμένη.
Στο κάτω-κάτω, τι άλλο θέλει η εργατική τάξη, από αυτά τα πλουμιστά αγιοβασιλιάτικα δώρα που ανακοίνωσε ότι προσφέρει στο πόπολο ο Αλέξης Τσίπρας; Και να το κοινωνικό μέρισμα, και να τα 70 ευρώ τον χρόνο που μειώνεται ο ΕΝΦΙΑ για μια εργατική οικογένεια στο Περιστέρι, και να τα παστέλια και να τα ξερολούκουμα. Ε, να μην είμαστε και αχάριστοι. Και δώστου ενθουσιώδη χειροκροτήματα από τους, υποτίθεται, εκπροσώπους της εργατικής τάξης εντός του κοινοβουλίου.
Σε τούτο τον τόπο κυκλοφορούν κάθε είδους «μαϊμούδες». Από «σινιέ» προϊόντα έως σικέ…αγωνιστές και «αριστερούς».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ