Που θα γείρει η …παλάντζα;

Διαβάσαμε την δήλωση που πρόεκυψε μετά την συνεδρίαση του Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την προκλητικότητα των τουρκικών εναργειών στην κυπριακή ΑΟΖ. Με το οποίο ζητεί από την σύνοδο κορυφής, που θα συνέλκει στο τέλος της εβδομάδος, «να λάβει μέτρα κατά της Τουρκιάς που ανομεί έναντι του διεθνούς δικαίου.
Διαβάσαμε και τις ανακοινώσεις των δυο ισχυροτέρων πολιτικών ομάδων του ευρωπαικου κοινοβουλίου. Με τις οποίες, τόσο το κεντροδεξιο Ευρωπαϊκό Λαικο Κόμμα (ΕΛΚ) όσο και το κεντροαριστερό Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ), που αντιπροσωπεύουν τα δυο τρίτα της Ευρωβουλής, ζητούν ακριβώς το ίδιο από την σύνοδο κορυφής: Να λάβει μέτρα κατά της Τουρκιάς.
Παραλλήλως όμως, διαβάζουμε και τις αναλύσεις διεθνών πρακτορείων και άλλων μέσων ενημέρωσης. Και όλες συγκλίνουν προ μια προοπτική: Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να κρατούν …μικρό καλάθι ως προς τις προσδοκίες τους για το είδος των «μέτρων» που ενδέχεται να αποφασισθούν.
Διότι στην μια πλευρά της ζυγαριάς τοποθετούνται, ευλόγως, οι αρχές και οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η προάσπιση του διεθνούς δικαίου. Η υπεράσπιση της κυριαρχίας όλων των χωρών μελών της Ένωσης. Αυτονόητα πράγματα. Άλλα στο άλλο τοποθετούνται κάποιες σκοπιμότητες που έχουν ειδικό βάρος.
Από τον φόβο μήπως «εξασφαλίσει» ο Έρντογαν και «αμολήσει» κανένα εκατομμύριο πρόσφυγες που παραμένουν για την ώρα σε τουρκικό έδαφος, σπάζοντας την σιμωνία που έχει υπογράψει με την ΕΕ. Ως το ενδεχόμενο να υπάρξει, έστω κα με ανεπίσημη κήρυξη, κάποιο μποϊκοτάζ κατά των ευρωπαϊκών προϊόντων, από μια υπολογίσιμη αγορά, όπως είναι η Τουρκία των άνω των εβδομήντα εκατομμυρίων κατοίκων. Αυτό το τελευταίο καθορίζει και την κουτοπόνηρη στάση ορισμένων χωρών. Με πιο κτυπητή περίπτωση εκείνην της Μεγάλης Βρετανίας, που ενώ είναι με το ενάμισι πόδι εκτός Ένωσης, εντούτοις έχει ακόμη δικαίωμα ψήφου. Και το χρησιμοποιεί. Ασκώντας πιέσεις ώστε να πέσει το καθεστώς της Άγκυρας στα μαλακά.
Οι αποφάσεις που θα λάθουν στην αναμενόμενη σύνοδο κορυφής, στο τέλος αυτής της εβδομάδος, θα είναι το γράδο με το οποίο θα μπορέσουν οι λαοί της Ευρώπης να μετρήσουν αν έχουν να κάνουν με πολιτικούς ηγέτες, ή με μετρίου αναστήματος πολιτικάντηδες, που είναι ικανοί να καταπίνουν και τις πιο αισχρές προκλήσεις, εν ονόματι μιας επωφελούς, για τα συμφέροντα κάποιων επιμέρους χωρών, διπλωματίας «λεπτών ισορροπιών».